நேற்று என்று சொல்ல முடியாது.ஆனால் சில நாட்கள் முன்னால் நடந்த ஒரு விஷயம். வேலை பளு காரணமாய் வெகு நேரம் அலுவலகத்தில் இருந்து விட்டு, இரவு என் காரை சென்னை அண்ணா நகர் இரண்டாவது பிரதான சாலையில் வலதும் இடதுமாய் திருப்பி ஒட்டி வந்த போது திடீரென்று என் காருக்கு குறுக்காய் வந்த ஒரு பெண்ணை லேசாய் உரசிவிட, அவளோடு சேர்ந்து நானும் சற்றே பயந்து விட, நல்ல வேளையாய் அவளுக்கு ஒன்றும் ஆகாமல் இருக்கவே, அவளை வீட்டில் இறக்கி விடுகிறேன் என்று சொல்ல, அவளும் சரி என்று சொல்ல, போகும் வழியில் அவளுக்கு, ஒரு குளிர் பானம் வாங்கிகொடுத்து அவளை பற்றி விசாரிக்க, அவள் ஒரு பெரிய டிவி விற்கும் ஷோ ரூமில் வேலை செய்பவள் என்று தெரிந்து கொண்டு, கருப்பாய் இருந்தாலும், சற்றே வித்யாசமான பெண்ணாய் தோன்றவே, கார் கியரை போடும் சாக்கில் அவளின் தொடை மீது மீண்டும் மீண்டும் உரச, அவள் ஏதும் முரண்டு செய்யாமல் இருக்கவே, அண்ணா நகர் பூங்காவிற்கு பின்னால் உள்ள தெருவில் உள்ள ஒரு பெரிய தூங்கு மூஞ்சி மரத்தின் அடியில், வண்டியை ஓரமாய் நிறுத்தி, அவளை பார்க்க, ஏதோ புரிந்தது போல அவளும் என்னை பார்க்க ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல், நான் கீழே இறங்கி, பின் கதவை திறந்து, உள்ளே சென்று, கதவை மூடி, முன் சீட்டில் இருந்த அவளை ஒரே இழுப்பாய் இழுக்க, அவள் வந்தாள் மொத்தமாய்.
அலுவலக வேலை காரணமாய் பல நாளாய் காமத்தை மறந்திருந்த நான், இப்போது, முழு மூச்சோடு ஆனால் நிதானத்தோடு கை ஆண்டேன். அவளை உற்று பார்த்தேன். காசுக்காக வந்தவள் போல தெரியவில்லை. ஏழை வீட்டு பெண் போல தெரிந்தாள். கழுத்தில் ஒரு தாலி கயிறு இருந்தது. மெலிதாய் ஒரு கண்ணாடி போட்டு இருந்தாள். பெரிய அழகி இல்லை. ஒரு நைலெக்ஸ் புடவை, பிளாஸ்டிக் வளையல், சாதா ரப்பர் செருப்பு. கொஞ்சமாய் எண்ணெய் போட்டு வாரிய தலை முடி, அது கசங்கி இருந்தது. ஒரு பழைய கைப்பையில் ஒரு எவர் சில்வர் டிபன் பாக்ஸ் தெரிந்தது. தோளில் நைத்து போன மார் கச்சையின் பட்டை தெரிந்தது.
புதிய பெண் போல மருண்ட விழிகளோடு அவள் என்னை பார்க்க, நான், ஏதும் பேசாமல், அவளின் தோளின் மேலே சுற்றி கையை போட்டேன். பெரு மூச்சுடன் அவளை அணைத்தேன்.அவளிடம் மௌனம். நான் நெருக்கினேன். இன்னமும் மௌனம்.
பண்ணலாமா கண்ணு..நான் கேட்க, இன்னமும் அவளிடம் மௌனம்.
ஏய்,.. சொல்லு கண்ணு, என் வாய் பேச, என் கைகள் அவளின் உடலெங்கும் விளையாடியது.
என் வாய் பேசுவதை நிறுத்தி அவளின் வாயை கவ்வ தொடங்கி இருந்தது. அப்படியும் அவளிடம் மௌனம். இப்போது என் கைகள் ரொம்பவும் தைரியம் பெற்று அவளின் புடவையை இழுத்து இடுப்பு கொசுவத்தை விலக்க முயற்சிக்க, அவளின் வார்த்தைகள் முதல் முறையாய் வெளி வந்தன.
சார், இது தான் என்னோட ஒரே நல்ல புடவை, கிழிச்சிடாதீங்க… கொஞ்சம் கைய எடுங்க, நானே கழட்டிடுறேன், அவள் சாதாரணமாய் சொல்ல நான் ஸ்தம்பித்து போனேன்.
ஆனாலும் என் கைகள் இப்போது அவளின் மார்புகளை பிசைய ஆரம்பிக்க, அவள் சொன்னாள்,
சார் மெதுவா ஜாகெட் கொக்கிய மட்டும் கழட்டுங்க, கிழிச்சிடாதீங்க,
நான் மெதுவாய் ஜாகெட் கொக்கியை விலக்கவும் அவள் புடவையை தன உடலில் இருந்து எடுத்து முன் சீட்இல் போடவும் சரியாய் இருந்தது. பழைய பிரா அவள் மார்புகளுக்கு சற்றும் பொருந்தாமல் தொள தொள என்று தொங்கி கொண்டிருந்தது. ஆனால் மார்பு தொங்கவில்லை என்பதை என் கண்கள் கவனித்து மகிழ்ச்சியை மூளைக்கு சொல்லி அனுப்பியது.
நான் மெதுவாய் அவளின் பிராவை தோள் பட்டை வழியாய் விலக்க, அவள் தன கைகளை பின் பக்கமாய் எடுத்து சென்று கொக்கியை எடுத்தாள். பிரா முழுதாய் விலக அந்த மார்புகள் முழுதாய் என் கண் முன்னே.
