காலை மணி ஏழு. என் செல்போன் அலாரம் “சிரிச்சு சிரிச்சு வந்தா சீனா தானா டோய்” என்ற பாட்டுடன் ஒலிக்கத் தொடங்கியது. அப்படியே புரண்டு படுத்துவிட்டு செல்லைத் தேடினேன். கைக்குத் தட்டுப்படாமல் போகவே விழித்துப் பார்த்தேன். அது டேபிளின் விழிம்பில் கீழே விழத்தயாராக இருந்தது. எடுத்து அலாரத்தைப் நிறுத்தினேன். அதன் டிஸ்ப்ளே 22,ஜுன்,2012 என்று காட்டியது. அதை வைக்கப் போன நான் சுதாரித்தேன்.
“அய்யோ இன்னிக்கி வெள்ளிக் கிழமை. அவ கோயிலுக்கு போவாளே?”
அவசர அவசரமா எழுந்து பைனாகுலரைத் தேடினேன். அது கட்டிலுக்கு கீழே கிடந்தது. எடுத்துக் கொண்டேன். பாத்ரூமிற்க்கு ஓடினேன். டூத்பேஸ்ட்டே பிரஸ்சில் எடுத்துக்கொண்டு ஜன்னல் வழியே கீழே பார்த்தேன். அப்பாவும் அம்மாவும் தண்ணீர் பிடித்துக் கொண்டிருந்தனர்.
நாங்கள் இருந்தது மூன்றாவது மாடி. அது ஒரு அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பு. எனக்கு நினைவு தெரிந்த நாளில் இருந்து இங்கேதான் இருக்கிறோம்.
இப்போது மாடிப்படிகளில் ஏறத் தொடங்கினேன். வழக்கம்போல மொட்டைமாடியில் யாரும் இல்லை. பல்லை விளக்கிக் கொண்டே பைனாகுலரை இரண்டு தெரு தள்ளி இருக்கும் ஓட்டு வீடுகளைப் போகஸ் செய்தேன். அதில் தெருக் கடைசியில் இருக்கும் வீடுதான் எனக்குத் தேவையானது.
நான் நிற்பது 100 அடி உயரக் கட்டிடம். இங்கிருந்து பார்த்தால் அந்த வீட்டில் கூறை இல்லாத பாத்ரூம் தெளிவாகத் தெரியும். நான் பயன்படுத்துவது 100x ஜீம் கொண்ட வெளிநாட்டு பைனாகுலர். விலை 5000 அமெரிக்க டாலர்.
அவளுக்கு ஒரு மாதம் முன்புதான் திருமணம் ஆனது. அவள் ஒரு செக்கச் சிவந்த மைனா. ஆப்பிள் சைசுக்கு அழகான முலைகள். உப்பலான புதுப் புண்டை. அவள் குண்டிகள் வழுவழுவென்று நல்ல பெரிய சைசில் இருக்கும். அவள் கூந்தல் சூத்து வரைக்கும் நீண்டிருக்கும். மான் போல மொழுமொழுவென்று அவளுடைய தொடைகள். அப்பப்பா…. அவளை வர்ணிக்க வார்த்தைகளே இல்லை. மொத்ததில் அவள் ஒரு செம நாட்டுக் கட்டை.
இரண்டு வாரத்துக்கு முன்னால் கலையில் அப்பா தண்ணீர் பிடித்து வரச் சொன்னார். நான் அவருடன் சண்டை போட்டுவிட்டு மாடிக்கு வந்தேன். அப்போது எதேச்சையாக அவள் குளிப்பதைப் பார்த்துவிட்டேன். அன்றிலிருந்து இந்த பைனாகுலரை பயண்படுத்துகிறேன்.
முன்னெல்லாம் வாரத்துக்கு ஒருதரம் கையடிப்பேன். ஆனால் இப்போதெல்லாம் தினமும் கையடிக்கிறேன்.
அதோ வந்துவிட்டாள். கையில் சோப்பு, ஷாம்பூ, வீட், மஞ்சள் கொண்டுவந்திருந்தாள். ஆஹா இன்னிக்கு ஷேவ் பண்ணப் போறா. வந்தவுடன் நைட்டியைக் கழற்றிப் போட்டாள். அப்படியே ஜட்டியையும் கழற்றிவிட்டு தன் அங்கத்தை சிரைக்கத் தொடங்கினாள். வயிறு வரைப் பரவியிருந்த முடியை அப்படியே வழித்து எடுத்துவிட்டாள். இப்போது பிராவையும் கழற்றி அவள் மாம்பழங்களுக்கு விடுதலை கொடுத்துவிட்டு அக்குளில் இருந்த மயிற்காட்டை சுத்தம் செய்தாள். குளிக்க ஆரம்பித்தாள். அவள் குளித்து முடித்துக்கும் வரை அவளுடைய ஒவ்வொரு அங்கமா ரசித்தேன்.
குளித்து முடித்துவிட்டு உடம்பைத் துவட்டிக் கொண்டு கறுப்பு கலர் ஜட்டியை மாட்டினாள். பிராவையும் பச்சை நிற ஜாக்கெட்டையும் அணிந்தாள். பாவாடை இளம் பச்சை நிறம். புடவையை அப்படியே சுற்றிக் கொண்டு போய்விட்டாள்.
நான் அவசர அவசரமாக காலேஜூக்குப் ஒருநைட் புறப்பட்டேன். என் காலேஜ் பஸ் உக்கடம் பஸ் ஸ்டாண்ட் அருகில்தான் நிற்கும். அங்கே போகும்போது அவள் வீட்டைக் கடந்துதான் போகவேண்டும். அவள்வீட்டிலிருந்து கொஞ்ச தூரத்தில் ஒரு விநாயகர் கோயில் உள்ளது. நான் போகும் போது அவள் மிக பயபக்தியுடன் மங்களகரமாகப் புடவையில் சாமி கும்பிட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.
அவள் புடவை கொடுத்த இடைவெளியில் இடுப்பு மட்டும் நல்ல மஞ்சள் நிறத்தில் பளபளப்புடன் காட்சியளித்தது. அதை ஓரக்கண்ணால் ரசித்தபடியே கடந்து சென்றேன்.
அன்று முழுவதும் அவள் பற்றியே ஞாபகம் இருந்தது. என்னால் எந்த வகுப்பையும் கவனிக்க முடியவில்லை. அவளின் முலைகளும் புண்டையுமே என் கண்ணில் நின்றன. எனக்கு ஓன்றும் புரியவில்லை. அவளை தினமும் அம்மணமாக ரசிக்கிறேன், அவளை நினைத்து கையடிக்கிறேன். அவளைப் பற்றிய சிந்தனை இருக்காது. ஆனால் இன்று அவளின் ஞாபகம் இருந்துகொண்டே இருக்கிறதே?.
மிகவும் தடுமாற்றத்துடன் வீடு திரும்பினேன். பஸ்ஸில் இருந்து இறங்கி காந்தி தெருவழியாக நடந்தேன். தெருவின் கடைசிக்கு வந்தபோது யாரோ “அண்ணா.. அண்ணா..” என்று கூப்பிட்டுக் கொண்டிந்தனர். அழைப்பு தொடரவே நான் திரும்பிப் பார்த்தேன். அவள்தான்.. அவளேதான்… என்னைத்தான் கூப்பிட்டுக் கொண்டு இருக்கிறாள். அவள் கையில் ஒரு மளிகைச் சாமானோடு பெரிய பை. சுடிதாரில் இருந்தாள்.
“சொல்லுங்க” என்றேன்
“என் பேரு மீனா. இங்க பக்கத்துலதான் இருக்கேன்.”
“ஓ. அப்படியா!”
