என் பெயர் ரவணன். எனக்கு அப்போது 18 வயது. எப்போதும் ஜீன்ஸ், டி-ஷர்ட் மற்றும் shoes என்று neat-ஆக dress பண்ணியிருப்பேன். கழுத்தை ஒட்டி மெல்லிய மைனர் செயின் அணிந்திருப்பேன். தினமும் உடற்பயிற்சி செய்து, உடலை கச்சிதமாக வைத்திருப்பேன். பார்ப்பதற்கு கமல், அஜித், அரவிந்தசாமி போல் நல்ல கலராக, handsome-ஆக இல்லாவிட்டாலும், ரஜினி, விஜய் போல் கொஞ்சம் கவர்ச்சியாக இருப்பேன். ‘நீ smart-ஆ இருக்க ரவணன்…ஒன்னோட தெற்றுப்பல், ஒன்ன இன்னும் smart-ஆ காட்டுது’ என்று என் எதிர்வீட்டு ஆண்ட்டி என்னிடமே ஒருமுறை நேரடியாக கூறியுள்ளார்கள்.
நான் எஞ்சினியரிங் காலேஜில் இரண்டாமாண்டு கம்ப்யூட்டர் பிரிவில் படித்துகொண்டிருந்தேன். அந்த வயதிற்கு உரிய கலர் கலர் கனவுகள். கொப்பும் குலையுமாக இருக்கிற பெண்களைப் பார்ந்துவிட்டால் போதும், மூளையில் உடனே instant கெமிக்கல் ரியாக்ஷன்தான். படிக்கவேண்டிய வயதில், செக்ஸ் புத்தகங்கள், செக்ஸ் வெப்சைட்கள் என்று கண்டதையும் பார்த்து, பாடத்தை விட காமத்தில் அதிக அறிவு பெற்றிருந்தேன். புத்தகங்களில் படிப்பதையும், வெப்சைட்களில் பார்ப்பதையும் அனுபவிக்க எப்படா வாய்ப்பு கிடைக்கும் என்று அலைந்து கொண்டிருந்தேன்.
ரவணனின் கதை 2 (ரயில் பயணம்) :
ஒருமுறை, ‘கம்ப்யூட்டர் சொசைட்டி ஆப் இண்டியா’ கன்வென்ஷனில் கலந்து கொள்ள, காலேஜில் இருந்து 30 பேர் கொண்ட ஒரு குழு டெல்லிக்கு சென்றது. அதில் நானும் ஒருவன். அனைவரும் விடிகாலையில் ரயில்வே நிலையத்தில் கூடிவிட்டோம். டெல்லிக்கு செல்லப்போகிறோம் என்று எல்லோர் முகத்திலும் ஒரே சந்தோஷம். அனைவரும் கலகலப்பாக ரயில்வே நிலையமே அதிரும்படி பேசிக்கொண்டிருந்தோம். எங்கள் கம்ப்யூட்டர் டிபார்ட்மென்ட் மேடம் ரம்யா, எங்களை அமைதியாக இருக்கும்படி சொல்லி சொல்லிப் பார்த்துக் களைத்துப்போய், கடைசியில் ‘எக்கேடோ கெட்டு ஒழியுங்கள்’ என்று விட்டுவிட்டார்.
அனைவரும் வந்தவுடன், ரம்யா மேடம் எங்களை ரயிலில் ஏறச்சொன்னார். First class-இல் ticket எடுத்திருந்தார்கள். நீண்ட தூரம் செல்லும் ரயில் என்பதாலும், first class என்பதாலும், ஒவ்வொரு compartment-ம் கதவுடன் தனி அறை போல் இருந்தது. ஒவ்வொரு கம்பார்ட்மெண்டிலும், 6 பேர் உட்காரும்படியாக cushion seat இருந்தது. நானும் என் இரு நண்பர்களும் ஒரு கம்பார்ட்மெண்டில் ஏறி அமர்ந்தோம். எங்கள் எதிர்புற இருக்கை காலியாக் இருந்தது. நாங்கள் மூவரும் அரட்டை அடித்தபடி, platform-இல் செல்லும் பெண்களை சைட் அடித்தபடி இருந்தோம்.
ரவணனின் கதை 3 (ரயில் சினேகிதியின் தரிசனம்) :
ரயில் கிளம்ப 5 நிமிடங்களே இருக்கும் நேரத்தில், ஒரு பாட்டியும், ஒரு அழகான பெண்ணும், அவசர அவசரமாக, எங்கள் கம்பார்ட்மெண்டில் நுழைந்தார்கள். ‘what a horrible traffic!’, என்று சலித்தபடியே, எங்கள் எதீர் இருக்கையில் அமர்ந்தார்கள். North Indians போல் இருந்தார்கள். பாட்டி ஜன்னலோர இருக்கையில் அமர்ந்து கொள்ள, அந்தப்பெண் பாட்டியினருகில் அமர்ந்தாள்.
அந்தப் பெண்ணுக்கு 26 வயதுக்குள் இருக்கலாம். மிகவும் இளமையாக இருந்தாள். நல்ல நிறம். வெண்ணையில் கடைந்தெடுத்ததைப்போல் வழுவழுவென்றிருந்தாள். குண்டுமல்லாத, ஒல்லியுமில்லாத, இடைப்பட்ட சைசில் உடல்வாகு. சுருள் சுருளான கூந்தல், செந்நிறத்தில் பளபளவென மின்னியது. அது, நெற்றியில் வழிந்து, காதுகளை மறைத்து ஓடி, அழகான அவளது தோள்களில் புரண்டு கிடந்தது. சற்றே பரந்து விரிந்த நெற்றியில், அளவான சிகப்பு நிற ஸ்டிக்கர் பொட்டு வைத்திருந்தாள். மூக்கு அளவெடுத்து செய்ததைப்போல் அவள் முகத்துக்கு கச்சிதமாக இருந்தது. அதில், சிறிய வைரக்கல் மூக்குத்தி எடுப்பாக மின்னியது. சற்றே தடித்துப் பருத்திருந்த அவளது உதடுகள் லிப்ஸ்டிக் போடாமலேயே சிவந்து இருந்தன.
view (2)
சிகப்பு நிறத்தில் see-throught சேலையும் அதற்கு மேட்சிங்காக சிகப்பு நிற ஜாக்கெட்டும் அணிந்திருந்தாள். see-through ஜாக்கெட்டின் வழியாக கருப்பு நிற பிரா கண்ணடித்தது. நெற்றியில் வந்து விழுந்த சுருண்ட கூந்தலை அவள் அவ்வப்போது நளினமாக ஒதுக்கி, காதுகளின் பின்னால் தள்ளிவிட்டபடி இருந்தாள். அப்போது, அவள் காதுகளில் அணிந்திருந்த வைரத்தோடு டாலடித்தது. அவள் கைகளில் அணிந்திருந்த வைர வளையல்கள் ஒன்றோடு ஒன்று மோதி கலகலத்தன. கையில் கட்டைவிரலைத் தவிர, மற்ற எல்லா விரல்களிலும் தங்கமும் வைரமுமாக மோதிரங்களை அணிந்திருந்தாள்.
அவசர அவசரமாக வந்ததால், முந்தானை சுருண்டு, கொழுத்த மார்பகங்களுக்கிடையே கி¢டந்தது. கழுத்தில் அழகான வைர நெக்லஸ் கண்ணைக் கூசியது. அதொடு ஒரு கனத்த தங்க செயினை, ஜாக்கெட்டினுள் தள்ளிவிட்டிருந்தாள். அவளது முலைக்காம்புகள் ஜாக்கெட்டை மீறி குத்திட்டு நின்றன. நெற்றியிலும், ஜாக்கெட்டை விட்டு வெளியே பிதுங்கித் தெரிந்த மார்பகப் பந்துகளிலும், முத்து முத்தாக வியர்வைத் துளிகள். ‘ஆஹா…எவ்வளவு lucky-ஆன வியர்வைத்துளிகள்!!! நான் அந்த வியர்வைத் துளிகளாக இருந்தி¢ருக்கக்கூடாதா…?’ என்று ஏக்கம், பெருமூச்சாக வெளியேறியது. சேலையை தொப்புளுக்கு கொஞ்சம் கீழாக கட்டியிருந்தாள். இடுப்பு நன்றாக விரிந்து இருந்தது. வயிறு தளதளவென்று சதைப்பிடிப்பாக இருந்தது. அந்த வெண்ணை நிற வயிற்றின் நடுவில் ஆழமான தொப்புள் என்னைப் பார்த்து, ‘வா…வந்து உன் சாமானை எனக்குள்ள வச்சு குத்தேன்…’ என்று சூடேற்றியது. சேலை சற்று மேலே தூக்கியிருந்ததால், அவளது வழுவழுப்பான உறுதியான கால்கள் பளிச்சென்று தெரிந்தன. கால்விரல்களை சுத்தமாக வைத்திருந்தாள். நகங்களுக்கு இரத்த சிகப்பு நிறத்தில் நெயில் பாலிஷ் போட்டிருந்தாள். கால்களில் மெல்லிய வெள்ளிக் கொலுசும், சிவப்பு நிற ஹைஹீல்ஸ் செருப்பும் அணிந்திருந்தாள்.
‘அப்படியே அவள் முன் மண்டியிட்டு, அவள் கால்களை தொடைகளில் ஏந்தி முத்தம் பதிக்க வேண்டும். அவளது இடுப்பினை சுற்றி என் கைகளைப்போட்டு அவளை என்னோடு இழுத்து அணைத்து…அவளது வயிற்றில் முகம்புதைத்து…அவளது தொப்புளில் முத்தமிடவேண்டும்’ என்று மனதுக்குள் காம எண்ணங்களில் ஓட்டம். நான் அவளை ரசித்துக்கொண்டிருந்தபோதே, எனது தொடைகளுக்கு இடையில் மின்சாரம் பாய்ந்ததுபோல் சுறுசுறுவென்று இருந்தது.
‘ஒரு பெண்ணின் உடை அவளை முழுவதும் மறைத்திருக்காவிட்டால், ஆணின் மனம் என்ன பாடுபடுகிறது. அதனால்தான் சூழ்நிலை சாதகமாக அமையும்போது, கற்பழிப்பு போன்ற குற்றங்களில் முடிகிறதோ?’ என்று மனதிற்குள் ஒரு கேள்வி தோன்றி மறைந்தது.
‘ஓ…இங்க ஒரு இடமிருக்கிறதா…?’ என்று தனக்கு தானே பேசியபடி வந்த ரம்யா மேடம், ‘Excuse me…Is this seat taken?’ என்று அந்தப்பெண்ணிடம் கேட்டபோதுதான், நானும் என் நண்பர்களும் சுய நினைவிற்கு வந்தோம்.
‘No..not by us’, என்று பதில் சொன்னாள்.
‘OK..then..I’ll sit with my favourite students…’ என்று புன்னகைத்தபடியே, ரம்யா மேடம் அவளின் அருகில் அமர்ந்தார்.
அவளும், எங்களை நோக்கி ஒரு புன்னகையை வீசினாள். அப்போது அவள் கண்கள் என்மீது ஒரு சில நொடிகள் அதிகம் நிலைத்ததை உணர்ந்தேன். குனிந்து அவளது luggages-ஐ சீட்டின்கீழ் தள்ளினாள். அப்போது அவளது மார்புக் குலைகள் ஜாக்கெட்டை விட்டுப் பிதுங்கி குலுங்கின. அவைகளை அப்படியே கையில் அள்ளி, முகத்தில் புதைத்துக்கொள்ளவேண்டும்போல் ஆசை ஆசையாக இருந்தது. கற்பனையிலேயே அவற்றை பிசைவது போல் நினைத்து கொண்டு, வெறும் கைகளை பிசைந்து கொண்டேன்.
