அவனது நெஞ்சின் மீது ஜெயஸ்ரீ மாமியின் கொழுத்த முலைகள் இரண்டு அமுங்கிக்கொண்டிருந்தன.
மிக நன்றாக இருந்தது அந்த உணர்ச்சி. அந்த இரண்டு முலைகளையும் பிடித்து ஒரு தடவை கசக்கி
விட்டாலென்ன? ஆனால், அவன் அவளது குண்டியிலிருந்து கையை எடுத்து அதை அவளது
முலையின் மீது வைப்பதற்கு முன்பே அவள் அவனை மீண்டும் தள்ளி விட்டு விட்டால்? வேண்டாம்,
எந்த ‘ரிஸ்க்’கும் எடுக்க வேண்டாம்! முலை தானே வேண்டும்! அதை வாய் வைத்து, அப்படியே அவளது
புடவையோடு, ரவிக்கையோடு சேர்த்துக் கடித்துப் பார்க்கலாம்.
“ஆவ்!” ஜெயஸ்ரீ மாமி அலறினாள். கதிரவன் அவளது முலையைக் கடித்து விட்டிருந்தான்.
“விடுடா என்னை..விடுடா என்னை,” என்றபடி அவள் அவனை மீண்டும் தள்ள முயன்று
கொண்டிருந்தபோதே, அவன் இன்னொரு முலையையும் கடித்தான்.
“சண்டாளா சண்டாளா!” என்று அவள் அவனது தலை மயிரைப் பிடித்து இழுத்தாள். அவளது வலது கால்
மடங்கி அவனது உடல் அவளை மேலும் நெருக்க விடாமல் தள்ளியது. அவளது குண்டியைப்
பற்றியிருந்த கதிரவனின் கைகள், அவளது பட்டுப்புடவையிலிருந்து சற்றே நழுவத் தொடங்கின. எந்த
நேரமும் அவள் தன்னை மீண்டும் பிடித்துத் தள்ளி விடுவாள் என்று பயந்தபடியே, கதிரவன் தனது
தளர்ந்து கொண்டிருந்த பிடியை இறுக்குவதற்காக அவளது இடுப்பின் மீது கைவைத்து இறுக்கமாகப்
பிடித்தான். மிருதுவாக, ஜிலுஜிலுப்பாக இருந்த அவளது இடுப்பு சதையின் மிது அவனது உள்ளங்கை
பட்டதும் ஜெயஸ்ரீ மாமியின் உதட்டிலிருந்து ஒரு சின்னஞ்சிறிய முனகல் வெளிப்பட்டது. ஒரு வினாடி
அவளது கண்கள் மூடிக்கொள்வதைப் போல அவனுக்குத் தென்பட்டது. அத சந்தர்ப்பத்தைப்
பயன்படுத்திக்கொண்டவன், பட்டென்று தனது கைகளை எடுத்து அவளது முலைகளின் மீது வைத்து
இறுக்கிப் பிடித்துக் கசக்கத் தொடங்கினான்.
“உஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்! வேண்டாண்டா..விட்டுடுடா..வேண்டாண்டா,” என்றபடி ஜெயஸ்ரீ மாமை அவனைத்
தள்ள மிகுந்த முயற்சிகளை மேற்கொண்டிருந்தாள். ஆனால், அவளது கைகளில் முன்பு தென்பட்ட அந்த
வலு இப்போது சற்றே குறைந்திருந்தது போல அவனுக்குத் தோன்றியது.
“மாமி! மாமி! மாமி!” என்று வேறு என்ன சொல்வதென்று புரியாத கதிரவன் அவளது முலைகளை
இரண்டு கைகளாலும் பிடித்து மாற்றி மாற்றிக் கசக்கிப் பிழியத் தொடங்கினான்.ஒவ்வொரு முறை கசக்கி
விட்டபோதும் ஜெயஸ்ரீ மாமி ‘உஸ்ஸ்ஸ்ஸ்!இஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்!ஓஹ்ஹ்ஹ்!’ என்று விதவிதமாக சவுண்டு
கொடுத்தபடி இருந்தாள்.
அவள் பயந்து போய் போராடுவதை நிறுத்திவிட்டாளா அல்லது அவனைத் தள்ளி விடத் தக்க சந்தர்ப்பம்
