என் பெயர் காவேரி நான் பிறந்தது வளர்ந்தது எல்லாம் ஒரு சிறிய கிராமத்தில் தான் அப்பா தினமும் கூலி வேலைக்குப் போய் சம்பாதித்து எங்கள் குடும்பம் பட்டினி பசியின்றி வாழ்ந்து வந்தோம் என் அம்மா எப்போதாவது கூலி வேலைக் கிடைத்தால் போய் வருவார்கள் நானும் என் தம்பியும் படித்துக் கொண்டிருந்தோம் நான் ஏழாவது வரை படித்து விட்டு என் அம்மாவுக்கு ஒத்தாசையாக அவர்களுடன் எப்போதாவது கூட போய் வருவேன். கஷ்டமான வேலை செயவதால் குடித்து விட்டு வருவார்[18தமிழ்.காம்]. ஆனால் குடிகாரனைப் நடந்துக் கொள்ளாமல் சாப்பிட்டு விட்டு என் அம்மாவும் அப்பாவும் ஒரு ரூமில் படுத்துக் கொள்வார்கள் நானும் என் த்ம்பியும் ஒன்றாக படுத்துக் கொள்வோம். இப்படியே எங்கள் வாழ்க்கை சுகமான சோகத்துடன் போய்க் கொண்டிருந்தது. அவன் பத்தாவது படிக்கும் சமயம் என் அப்பாவுக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் போய் காலமாகி விட்டார்.
என் அம்மா அவனை படிப்பை நிறுத்தி விட்டு ஏதாவது வேலைக்குப் போகச் சொன்னார்கள் ஆனால் நல்லா படிக்கும் பையனை நிறுத்த வேண்டாம் என்று சொல்லி நான் வேலைக்கு சென்று வந்தேன். நான் ஒன்றும் கார்மெண்ட்ஸில் மாத சம்பளத்துக்கு சேர்ந்து வேலை செய்து வந்தேன் என்னோடு சேர்த்து மொத்தம் 10 பெண்கள் இரண்டு சின்னப் பசங்கள் வேலை செய்து வந்தோம் அதில் எல்லோரை விட எனக்கு தான் வயது குறைவு. ஆண்டவன் எங்கள் சாப்பாட்டுக்கு கஷ்டத்தை கொடுத்திருந்தாலும் என் அழ்கிற்கு குறை வைக்க வில்லை. கார்மெண்ட்ஸ் மேனேஜர் 30 வயது மதிக்கத் தக்கவர். என்னைப் பற்றி சொல்லி விடுகிறேன் கலர் கருப்பாக இருந்தாலும் களையாக இருப்பேன் என் முன்னழகும் பின்னழகும் ஒரு தடவைப் பார்த்தவர்களை மறுபடியும் பார்க்க வைக்கும் நான் வேலைக்கு போகும் போதும் வரும் போதும் கண்கள் என்னை மொய்த்துக் கொண்டிருக்கும் நான் யாரையும் ஏறெடுத்துக் கூட பாக்காமல் என் வேலை உண்டு நான் உண்டு என்று இருந்தேன். என் கூட வேலை செய்பவள் பத்மா வயது 25 இருக்கும் கல்யாணமாகி 3 வருடத்தில் அவள் புருஷன் வேறு ஒருவளுடன் குடித்தனம் நடத்திக் கொண்டிருந்தான் அவன் போய் ஆறுமாதம் கழித்து இந்த கார்மெண்ட்ஸில் வேலைக்குச் சேர்ந்திருந்தாள் மேனேஜர் ஆபீஸில் நுழைந்தாள் சீக்கிரம் வெளியே வர மாட்டாள் மேனேஜரும் எப்போதும் அவளையே கூப்பிடுவார் அவளை கூப்பிட்டவுடன் இனி சீக்கிரம் வெளியே வர மாட்டாள் என்று எல்லோரும் பேச ஆர்ம்பித்து விடுவார்கள். அவர்களுக்குள் ஏதோ கள்ளத்தொடர்பு இருக்கிறது என்று அரசல் புரசலாக என் காதில் விழுந்தது இருந்தும் மற்றவர்கள் அனைவரிடமும் ஒழுங்காக நடந்துக் கொள்கிறார் அது போதும் என்று நானும் என் வேலையில் கவனம் செலுத்தினேன். ந்ன்னிடம் பத்மா நன்றாக ப்ழக ஆரம்பித்தாள். திடீரென வேலை கொஞ்சம் குறைந்தது ஒரு வாரம் கழித்து வர்ச் சொல்லி மூன்று பேரை ஆள் குறைப்பு செய்தார்கள் அடுத்த வாரமும் வேலை குறைந்ததால் இரண்டு வாரம் கழித்து எல்லோரையும் வீட்டுக்கு அனுப்பினார்கள் நான் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் முஇழித்தேன் என் சம்பாத்தியத்தில் தான் என் தம்பி படிப்புக்கும் வீட்டு செலவுக்கும் பார்த்துக் கொண்டேன் இப்போது வேலை இல்லை என்றால் என்ன செயவது என்று முழித்துக் கொண்டிருக்கையில் பத்மா என்னிடம் வந்தாள் என்ன காவேரி என்ன ஆச்சு என்றாள் நான் என் வீட்டு நிலவரத்தை எடுத்துச் சொன்னேன் அவள் என் மேல் பரிதாபப் பட்டு சரி நாளை வா நான் மேனேஜரிடம் பேசி அட்வான்ஸ் வாங்கித் தருகிறேன் என்றாள் நானும் அப்போதிருந்த குழப்பத்தில் சரி என்று தலையாட்டினேன். வீட்டுக்குப் போய் அம்மாவிடம் விபரத்தையெல்லாம் சொன்னேன் இதனால் தான் நான் அப்பவே அவன் படிப்பை நிறுத்தி விடலாம் என்றேன் என் பேச்சை கேட்க வில்லை என்று சத்தம் போட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள் ஒருபுரம் பத்மா நல்ல பெண் இல்லை இவளை நம்பி போவது என்று யோசித்துக் கொண்டு ஒரு முடிவுக்கு வந்தேன்.
