நமிதாவோட புண்டைய பாத்ததும்

என் பேரு அசோக்குங்க. நான் சென்னையில Dish டிவி-ல சர்வீஸ் இஞ்சினியரா இருக்கேன். அதாங்க, இந்த குடை மாதிரி இருக்குமே, அதை வீட்ல வச்சுக்கிட்டா, உலகத்துல இருக்குற எல்லா சேனலும் உங்க வீட்டு டிவில தெரியுமே. அதிலதான். அந்த குடயில ஏதாவது பிரச்னயினா போயி சரி பண்றதுதான் என் வேலை. நாய் பொழப்புங்க. அப்பத்தான் ஒரு கஸ்டமர் வீட்டுக்கு போயி, ப்ராப்ளத்தை சரி பண்ணிட்டு வந்து உக்காந்தேன், அதுக்குள்ளே பேப்பர தூக்கிட்டு வந்துட்டா வண்டாற்குழழி.
“இந்த அட்ரசுக்கு போ. படம் தெரியலயாம்”
எனக்கு கடுப்பா வந்துச்சு. அவளை அப்படியே டேபிள்ள மல்லாத்தி போட்டு, பொடவைய தூக்கி விட்டு, அவ புண்டைய கடிச்சு துப்பனும் போல வெறி வந்துச்சு. ‘ங்கோத்தா, கொஞ்ச நேரம் உக்கார விட மாட்டேன்றானுங்க. படம் தெரியலை, கொடம் தெரியலைன்னு உயிரை எடுக்கிறானுங்க’ நான் மனசுக்குள்ள திட்டிட்டே கெளம்புனேன். எனக்கு குடுத்துருக்கிற பாடாவதி பைக்கை மிதிச்சு ஸ்டார்ட் பண்ணி, ஈஸ்ட் கோஸ்ட் ரோட்டல விட்டேன். அட்ரஸ் நீலாங்கரையில இருந்துச்சு. கொஞ்சம் உள்ள போனா, ஒதுக்குபுறமான வீடு. இல்ல இல்ல. வீடு இல்ல. பெரிய பங்களா. உள்ள நுழையப்போன என்னை வாட்ச்மேன் தடுத்தான்.
“டிஷ் டிவில இருந்து வர்றேன்”-ன்னு சொன்னேன்.
“மீடியால இருந்து வர்ரன்னு முன்னாலேயே சொல்லக் கூடாதா தம்பி. உள்ள போங்க” அப்படின்னான்.
அவன் டிஷ் டிவிய ‘சன் டிவி’ ‘கே டிவி’ மாதிரி நெனச்சுக்கிட்டான். நான் மனசுக்குள்ள ‘போடா கேனக்கூ’-ன்னுட்டு உள்ள நுழைஞ்சேன்.
“தம்பி” ன்னு திரும்ப கூப்புட்டான்.
நான் திரும்பி பாத்தேன்.
“மேடம் இல்லிங்களே”
‘நான் ஒண்ணும் உங்க மேடத்த ஓக்க வரலை’ அப்படின்னு வாய் வரை வந்துருச்சு.
“நான் ஒண்ணும் உங்க மேடத்த பாக்க வரலை”
“ஓ மேனேஜர பாக்கணுமா? அதோ அங்க கோட்டு போட்டுக்கிட்டு நிக்கிறாரே. அவருதான் மேனேஜரு”
மெட்ராஸ்ல, இந்த கொளுத்துற வெயிலுல, கோட்டு போட்டுக்கிட்டு இருந்துச்சு அந்த மேனேஜர் நாய்.
“காலையில இருந்து படம் தெரியலைப்பா. என்னன்னு பாரு. மேடம் நைட்டு வந்துருவாங்க”
‘யாருடா உங்க மேடம்னு’ மனசுக்குள்ள நெனச்சுக்கிட்டேன். மேனஜர் வீட்டுக்குள்ள கூட்டிட்டு போனான். ஹாலுக்குள்ள நுழைஞ்சதும், நிமிந்து பார்த்தா, பத்தடி உசரம், பத்தடி அகலத்துல, பெருசா ஒரு நமிதா படம் இருந்துச்சு. அழகா இருந்துச்சு.
“வீட்டுக்காரரு நமிதா ரசிகரா ஸார்?” நான் கேட்டேன்.
“யோவ், இந்த வீடே நமிதா மேடத்தோடதான்யா”
“என்னது நமிதா வீடா? ஸார், மெய்யாலுமா ஸார்?”
“ஆமாய்யா. வா”
நமிதா வீட்டுக்கு வேலை விஷயமா வந்தது, எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருந்துச்சு. நைட்டு பிரண்ட்சுங்ககிட்ட, சொல்லி பெருமை அடிச்சுக்கலாம்னு நெனச்சுக்கிட்டேன். பெரிய சைஸ் பிளாஸ்மா டிவி. வெலை ஒரு லச்சத்துக்கு மேல இருக்கும் போல இருந்துச்சு. போய் என்ன பிரச்னைன்னு பார்த்தேன். கொஞ்ச நேரம் ஒண்ணும் புரியலை. எல்லாம் சரியாதான் இருந்துச்சு. ஏன் படம் தெரியலைன்னு ஒரே கொழப்பமா இருந்துச்சு.
“என்னப்பா என்ன பிரச்னைன்னு தெரியலையா? சீக்கிரம் சரி பண்ணுப்பா. மேடம் இதில்தான் பார்ப்பாங்க. கனெக்ஷன் இல்லையினா, காட்டு கத்தலா கத்துவாங்க. என்னன்னு பாரு. நான் இந்தா வந்துர்றேன். ஹலோ! ஹலோ!!” அப்படின்னு யார்ட்டயோ போன்ல கத்திக்கிட்டே வெளியில போயிட்டான் மேனேஜர்.
டிவில ஏதாவது பிரச்னை இருக்குமான்னு எனக்கு சந்தேகமா இருந்துச்சு. ஏதாவது CD இருந்தா போட்டு பார்த்து தெரிசுக்கலாம்னு நெனச்சேன். மேனேஜர பார்த்தேன். ஆளையே காணோம். நானே டிவி டேபிள்ள தேடி பார்த்தேன். ஒரு CD-யும் இல்லை. என்னடா இது ஒண்ணுமே காணோமேன்னு முழிச்சுக்கிட்டு இருக்கிறப்பதான், அந்த CD பாக்ஸ் என் கண்ணுல பட்டுச்சு. ஸ்பீக்கருக்கு பின்னால ஒளிச்சு வச்ச மாதிரி இருந்துச்சு.
இதை எதுக்கு இப்படி ஒளிச்சு வச்சிருக்காங்கன்னு எடுத்து பார்த்தேன். ஒரே ஒரு CD-தான் இருந்துச்சு. பிளேயர்ல போட்டு டிவியை ஆன் பண்ணுனேன். படம் வந்துச்சு. ‘சரி டிவி-ல எதும் பிரச்னை இல்லை’ அப்படின்னு நான் நெனச்சுக்கிட்டு இருக்கும்போதே, அதில ஓடின படத்தை பார்த்து எனக்கு ஷாக்கா ஆயிருச்சு. ஒரு அம்பது வயசு ஆளு, நமீதா மேல படுத்துக்கிட்டு, முலைய கெட்டியா புடிச்சுக்கிட்டு, அவ புண்டையில ‘நங்கு நங்கு’ ன்னு குத்திக்கிட்டு இருந்தான். எனக்கு குப்புனு வேர்த்துப் போச்சு. பட்டுன்னு டிவியை ஆப் பண்ணிட்டேன்.
நிறுத்துனதுக்கு அப்புறமும் எனக்கு கண்ணுக்குள்ள நமிதாவோட கொழுத்த முலைங்க ரெண்டும் ‘டிங் டிங்’ ன்னு ஆடிக்கிட்டே இருந்துச்சு. அவ நடிச்ச படம் பாக்குறப்போ அரைகொறையா அவ முலைய பாத்தது. முழு முலையும் பாக்குறப்போ சூப்பரா இருந்துச்சு. எனக்கு முழு CD-யும் பாக்கணும்னு ஆசை வந்துருச்சு. என்ன பண்றதுன்னு யோசிச்சேன். பட்டுன்னு CD-ய எடுத்து என் பேக்குக்குள்ள போட்டுக்கிட்டேன். மேனஜர் வர்றப்ப வேலை பாக்குற மாதிரி நடிச்சேன். பிரச்னை என்னன்னு கண்டு பிடிச்சு சரி பண்ணிட்டு, மேனேஜர்ட்ட கையெழுத்து வாங்கிட்டு வெளிய வந்துட்டேன்.
அன்னைக்கு நைட்டு என் ரூமுக்கு வந்து, அந்த CD-யை போட்டு பாத்து ஏழு தடவை கையடிச்சேன். சூப்பரான CD. ஒரு ஒன்றரை மணி நேரம் ஓடுச்சு. அந்த கெழவனும், நமிதாவும் என்னென்ன சேட்டை பண்ணுனாங்கன்னு நெனைக்கிறீங்க. நமிதா அந்த கெழட்டு பூல உறிஞ்சி உறிஞ்சி பெருசாக்குனதுக்குதான் காசு. ஆனா படம் ஒரே ஆங்கிள்ல இருந்துச்சு. யாரோ கேமராவ மறச்சு வச்சு எடுத்தா மாதிரி இருந்துச்சு. ஆனா நமீதா மொகமும், கெழவன் மொகமும் தெள்ளத் தெளிவா தெரிஞ்சுச்சு.
ஒரு நாலு நாள் போச்சு. டெய்லி நமிதா CD-யை போட்டு, பாத்துக்கிட்டே கையடிச்சுக்கிட்டு கெடப்பேன். ஜாலியா இருந்துச்சு. அப்போதான் ஒரு நாள் அந்த போன் வந்துச்சு.
“அசோக்கா?” ஒரு லேடி வாய்ஸ் கேட்டுச்சு.
“ஆமா. நீங்க யாரு?”
“அந்த CD எனக்கு வேணும். நீதான் வச்சிருக்கேன்னு எனக்கு தெரியுது. அதை கொடுத்திரு”
எனக்கு கை கால்லாம் நடுங்க ஆரம்பிச்சுருச்சு. நான் சமாளிச்சுக்கிட்டு,
“CD-யா? யாருங்க நீங்க? யார்ட்ட பேசணும்? திடீர்னு போன் பண்ணி சிடி வேணும், பீடி வேணும்னு சொல்றீங்க”
“இங்க பாரு. அந்த CD-யை உன்ன விட்டா, வேற யாரும் எடுத்து இருக்க முடியாது. வேற யாரும் அங்க வரலை. அதான் உன் கம்பனிக்கு போன் பண்ணி உன் நம்பர வாங்கி கால் பண்ணுது” என்றாள்.
எனக்கு டர்ராயிருச்சு. தொலைஞ்சோம்னு நெனச்சேன்.
“நீங்க யாரு மேடம் பேசுறது? உங்க பேர சொல்லுங்க முதல்ல”
கொஞ்ச நேரம் சத்தத்தையே காணோம். அப்புறம்,