அன்றுடன் அவன் இறந்து ஒரு மாதம் ஆயிற்று. இன்னும் நான் அந்த துயரத்தில் இருந்து மீளவில்லை. பாவம் அவள் எப்படி மீண்டிருப்பால்.
கார்த்திக் எனக்கு சிறு வயதில் இருந்தே நண்பன். ஒரே பள்ளிக்கூடம், ஒரே காலேஜ். ஒன்றாக சுத்தினோம், ஒன்றாக சேர்ந்து பெண்களை அனுபவித்து இருக்கிறோம்.
இருவரின் திருமணத்திற்கு பின்பும் நல்ல நண்பர்களாக இருந்தோம். எங்கள் மாணவிகளும் நல்ல தொழிகளாக இருந்தார்கள்.
எதிர் பாரத விதமாக சென்ற மாதம் அவன் விபத்தில் இறந்து விட்டான். இப்போது அவன் மனைவி ஜோதி தனியாக இருக்கிறாள், என் மனைவி தினமும் உணவு மற்றும் அவளுக்கு தேவை ஆன பொருட்கள் கொண்டு சென்று பார்த்துக்கொள்கிறாள்.
சில மாதங்கள் கடந்தன, ஜோதி சற்று இயல்பு நிலைக்கு திரும்பினாள். அவளுக்கு என் அலுவலகத்தில் வேலை வாங்கி கொடுக்குமாறு என் மனைவி வற்புறுத்தினால். நானும் பரிந்துரை செய்து வங்கி கொடுத்தேன்.
அன்று அவளது முதல் நாள், மஞ்சள் நிற சேலையில் வந்திருந்தால். அலுவலகத்தில் அனைவரும் அவளை அப்படியே சாப்பிடும் அளவிற்கு பார்த்ததை என்னால் உணர முடிந்தது. என் சீனியர் மானேஜர் அன்று மாலை என்னை அழைத்து.
நீங்க ரொம்ப லக்கி மிஸ்டர் ரூபன்…
எதுக்கு அப்படி சொல்றீங்க.
