“அடடா, இந்த நேரம் பார்த்து தானா அந்த வேலை வரவேண்டும், நானும் உன் அப்பாவும் அவசியம் அங்கு போக வேண்டுமே…..இப்போது என்ன செய்வது”
“பரவாயில்லை அம்மா, நீங்கள் இருவரும் போங்கள் நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன்”
“நன்றிடா என் செல்லமே!….நான் கூர்காவிடம் அர்ஜுன் பற்றி சொல்லி விடுகிறேன்..உங்களுக்கு ஏதாவது தேவையென்றால்…அவனை அனுப்பி வாங்கிக் கொள்ளுங்கள்….என்ன…. ஒரு பிரச்சினையும் இல்லைதானே”
“சரி அம்மா நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன், நீங்கள் இருவரும் தைரியமாக போய் வாருங்கள்”
“சரி நந்தினி, பத்திரம்…..நான் வருகிறேன்” என்று முடித்தாள் நந்தினியின் அம்மா.
“அடடா, நான்வேண்டுமென்றால் இன்னொரு நாள் வருகிறேனே” என்றேன் நந்தினியிடம்.
“இல்லை அர்ஜுன், இன்று ஆரம்பித்து வைத்து விடலாம், இல்லையென்றால் இப்படி ஏதாவது ஒரு காரணத்திற்காக தவறிக்கொண்டே இருக்கும்” என்றவாறு காரை மறுபடியும் சாலைக்கு கொண்டுவந்து வேகத்தை கூட்டினாள்.
“அதுவும் சரிதான்”, இன்று நந்தினியுடன் தனியாக இருக்க வாய்ப்பு கிடைத்தால் ஒரு முயற்சி செய்து பார்க்கலாமே!
“அதோ அந்த தெரு மூலையில் தான் இருக்கிறது எங்கள் வீடு….அர்ஜுன் நீ என்ன அதற்குள் தூங்கி விட்டாய் என்றல்லவா நினைத்தேன்”
“தூக்கம் தான், ஆனால் குறுந்தூக்கம், ஆதன்னல் தான் நீ உன் அம்மாவுடன் பேசிக் கொண்டிருந்ததை கேட்க முடிந்தது”
“ம்ம்ம்ம்ம்” கொட்டிக் கொண்டே அந்த பெரிய கேட்-ன் முன்னே நிறுத்தி ஒலி எழுப்பினாள்.
அந்த பெரிய கதவின் இடையே சட்டென ஒரு சிறிய சன்னல் திறந்து, உள்ளிருந்து இரு கண்கள் எட்டிப் பார்த்தது, கூர்காவாக இருக்க வேண்டும்.
உடனே அந்த பெரிய கதவும் திறந்தது. உள்ளே காரை செலுத்தி, சற்று நிறுத்தினாள்.
“அர்ஜுன், கூர்காவிடமிருந்து வீட்டின் சாவியை வாங்குங்கள்”
காரின் கதவை திறந்து, நான் கூர்காவை நோக்கி சென்றேன். “சாப், ஆப் கா அர்ஜுன் ஹை க்யா?” என்றான். “ஆமாம், உனக்கு தமிழ் தெரியுமல்லவா? தமிழில் பேசுவதற்கென்ன?” என்றவாறே சாவியை வாங்கிக் கொண்டு காருக்கு திரும்பினேன்.
காரை படிகளின் ஓரத்தில் நிறுத்திவிட்டு, “வா அர்ஜுன் என்று அழைத்தாள்”…..நீளமான வரவேற்பறை, அடுத்து ஒரு பெரிய ஹால் சோபா, 29” TV, DVD, ஹோம் தியேட்டர் ஹாலின் நடுவே, பிறகு முதல் மாடிக்கு செல்ல படிக்கட்டுகள் என எல்ல இடங்களிலும் வெள்ளைப் பளிங்கு கற்கள் பதிக்கப் பட்டிருந்தன. அங்கு போடப் பட்டிருந்த சோபாவில் அமரப் போன என்னை.
“எனது அறைக்குப் போய்விடலாம், அங்கேதான் கனனி இருககிறது, வா” என்று கையசைத்துக் கொண்டு சற்று தள்ளியிருந்த இரண்டு பெரிய அறைகளை தாண்டி, மூன்றாவது அறைக்குள் சென்றாள், நானும் பின்னே தொடர்ந்து சென்றேன்.
அவளது அறை, நன்றாக விசாலமாக இருந்தது. ஒற்றைக் கட்டில், ஒரு சிறிய சோபா, ஒரு உடற்பயிற்சி செய்யும் சைக்கிள், மற்றபடி அறையில் ஆங்காங்கே “டெடி-கரடி” பொம்மைகள், பெரும்பாலானவை கருப்பு நிறத்தில் பெரிதாக இருந்தன, ஒரு சில சிறியதாக சிவப்பாக இருந்தன. அறையின் மற்றொரு ஓரத்தில் இருந்த மேசையின் மேலே கனனியை வத்திருந்தாள். திரை மிகப் பெரிய திரை என்பதால், அதனுடைய ஒல்ப் பெருக்கிகளும் சேர்ந்து அந்த மேசை முழுவதும் திரைதான் இருந்தது. மேசையின் கீழ்தட்டில்ம் கனனிப் பெட்டி வைக்கப் பட்டிருந்தது. அங்கிருந்த இரு நாற்காலிகளில் ஒன்றில் ஒரு பெரிய கருப்பு நிற “டெடி-கரடி” இருந்தது. அதன் கரு நிற மூக்கின் மேல் உதட்டைகுவித்து முத்தமிட்ட நந்தினி, “என் செல்லமே….உன் இடத்தை அர்ஜுனுக்கு சற்று நேரம் கொடு” என்று சொல்லி, அதை அந்த அறையின் கட்டிலின் மேல் வீசினாள்.
