பட்.. பட்… படார்… படார்..பட்…பட்… படார்……பட்….படார்…. தெளசண்ட்வாலா ஒரு பக்கம் தெறித்க்கொண்டிருக்க பாட்டிலில் ராக்கெட்டை கொளுத்தினேன். வானை கிழிப்பது போல சீறிச்சென்று வர்ணஜாலம் காட்டியது. மல்லிகா காதில் கையை வைத்துக்கொண்டு சின்ன பயத்தோடு என் சூரத்தனங்களை ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் அவளின் கையை பிடித்து இழுத்தேன். “பயப்படாத புள்ள, இந்தா ஊதுபத்தி இந்த ஊசி வெடியையாவது பத்த வை” “ஐயோ மாமா நான் மாட்டேங்கோ… எனக்கு பயமுங்கோ….” “மாமோய் அய்த கூப்பிடுறாஹ…பட்டாளத்துல வெடிச்சது பத்தலையாக்கும்… இங்கையும் சும்மா வெடிச்சி தள்ளுரீஹ. நீயும் வாடீ சாப்பிட போலாம்”
