இந்த சம்பவம் நான் மதுரையில குடியிருக்கும் போது நடந்துச்சு. அப்போ அந்த ஏரியால குடி தண்ணீர் தட்டுப்பாடு அதிகம். நான் குடியிருந்த தெருவுல சில வீட்ல மட்டும் அவங்க சொந்தமா செலவு பண்ணி மோட்டார் பம்ப் வச்சு ரோட்ல போற முனிசிபல் பைப்ல இருந்து தண்ணிய அவங்க வீட்டு பைப்ல வர்ற மாதிரி பண்ணியிருந்தாங்க. அந்த மாதிரி எங்க எதிர்வீட்டு பத்மா அக்கா வீட்லயும் தண்ணி வந்தது.
பத்மா அக்கா அவ வீட்டு தேவைக்கு போக மிச்ச தண்ணி எங்க ஏரியால சில பேரை பிடிச்சுக்க சொல்வா. நாங்களும் ரொம்ப சந்தேஷமா பிடிக்க ஆரம்பிச்சோம். ஆனா நம்ப ஜனங்களை பத்தி தெரியாது. ஏதோ அவசரத்துக்கு கொடுக்கிறாளே யோசிக்காம அவ வீட்டு முன்னாடி குடத்தை வச்சி காலையிலேயே வரிசை போட்டு அவங்க வாசல் கதவை திறந்து வெளியே போக வர முடியாம கஷ்டபடுத்த ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. இதுல தண்ணி வந்த பின்னாடி காச்மூச்னு சத்தம், அடிதடி வேற.
பத்மா அக்காவுக்கு செம கோபம். ஆபத்துக்கு தண்ணி தந்தா என் வீட்டு வாசல்லயே சண்டை போட்டு அசிங்கபடுத்துவீங்களா இனிமே யாருக்கும் தண்ணி கிடையாது என்று சொல்லவிட்டாள். அவ்ளோ தான் அப்புறம் அவளையும் நம்ப ஜனங்க தூற்றி விட்டு வேற வீடுகளுக்கும், ரோட்டுக்கும் போக ஆரம்பித்து விட்டார்கள். ஆனால் நான் மட்டும் ரகசியமாக பத்மா வீட்டுக்கு போய் மன்னிப்பு கேட்டு, அவள் பக்கம் இருந்த நியாயத்தை மதித்து, எனக்கு மட்டும் தண்ணி தரும்படி கேட்டேன்.
அதில் இளகிய பத்மா அக்கா என்னை மட்டும் ரகசியமாக தண்ணீர் பிடித்து கொள்ள அனுமதித்தாள். அதாவது இரவில் அனைவரும் தூங்கிய பிறகு நான் பத்மா அக்கா வீட்டில் குடத்தை வைத்து விட்டு, மறு நாள் அதிகாலையில் யாருக்கும தெரியாமல் குட தண்ணீரை என் வீட்டிற்கு எடுத்து வந்து விடுவேன். அதற்கு பிறகு தான் அடிக்கடி பத்மா அக்கா வீட்டுக்கு போக ஆரம்பித்தேன். நிறைய தெரு கதை, ஊர் கதையை பேச ஆரம்பித்தோம். பத்மா அக்காவும் போரடித்தால் என்னை வீட்டுக்கு கூப்பிடுவாள்.
