Tamil Sex Stories பார்வதி 18 வயதிலிருந்து செக்ஸை பல பேரிடமிருந்து கற்று தேர்ந்தவள் என்பதால் அவள் எங்களுக்கு ஒரு ஆசான் போல மாறினாள்.அவளுடைய அனுபவங்களை அவள் சொல்ல, சொல்ல எங்களின் கற்பனை அதனை காட்சிபடுத்தி பார்க்கும்.
நான், ரஞ்சனி மற்றும் விந்தியா மூவரில் முதலில் கன்னி கழிய போவது யார் என நாங்கள் விளையாட்டாய் சவால் போட்டி வைத்தபோது, அதை ஒரு விளையாட்டான பேச்சாகவும், ஒரு மணி நேரத்தில் அதை மறந்து விடுவோம் என நினைத்தோம்.
ஆனால் மூவரின் மனதும் அதை பற்றியே யோசித்து கொண்டிருந்தது.மூவரில் முதலில் கன்னி கழிய போவது நான் தான் என என் மனதிற்குள்ளாக ஒரு எண்ணம் இருந்தது.
ஏனெனில் மற்ற இருவரை விட எனக்கு அதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம் இருந்தது என நம்பினேன். எனக்கு ஒரு காதலன் இருக்கிறான்.
முன்னாள் காதலன் என்று சொல்லலாம். கல்லூரியில் படிக்கும் போது ஒரு மூன்று மாதம் அவனோடு சுற்றினேன். அவன் ஒரு சராசரி இளைஞன். சீக்கிரமே அந்த காதல் அலுத்து விட்டது.
அப்புறம் இரண்டு பேரும் சண்டையிட்டு பிரிந்து விட்டோம். பிரிந்து ஒரு வருடம் கழித்து மீண்டும் இருவரும் அடிக்கடி சந்திக்க ஆரம்பித்தோம். இப்பொழுது இருவரிடமும் காதலில்லை.
ஆனால் தொட்டு தடவ வேறு வாய்ப்பு இல்லை என்பதால் அதற்கு மட்டும் சந்தித்து கொண்டோம். பார்க்கில், பீச்சில், சினிமா தியேட்டரில் என எங்கள் தொடல், தழுவுதல் தொடர்ந்தது. ஆனால் வெறுமனே தொட்டு தடவுவது மட்டும் தான். மேற்கொண்டு முன்னேற இருவருக்கும் ஒரு சரியான இடம் வாய்க்காமல் போனது.
சமீப காலமாக என் காதலன் தவிர, எனக்கு வேறு இருவருடன் தொடர்பு தொடங்கி இருந்தது. முதல் நபரின் பேர் கலையரசன். ரியல் எஸ்டேட் பிஸினஸ் தொடங்கி விரைவிலே அதிக பணம் சம்பாதிக்க தொடங்கி விட்ட பணக்காரன். 32 வயதிருக்கும். திருமணமாகி இரண்டு குழந்தைகளின் தந்தை. என்னுடன் பணிபுரியும் ஒரு தோழியின் வீட்டு விழாவிற்கு போன போது, அந்த தோழியின் நண்பனின் நண்பன் என்ற முறையில் அங்கு வந்தான். எல்லாரையும் கவர்ந்து விடுவது போல பேசுவான். அவன் ஜோக்கடித்து கொண்டே இருந்தான்.
நான் சிரித்து கொண்டே இருந்தேன். விழா முடிந்து கிளம்பும் போது அவன் காரிலே டிராப் செய்வதாய் சொன்னான். சந்தோஷமாய் சரியென சொன்னேன். வழியில் மெரி பிரவுன் கடையில் நிறுத்தி கோல்ட் காப்பி வாங்கி தந்தான். வாழ்க்கையிலே முதன்முதலாக காப்பியை ஜில்லென ஐஸ் கலந்து சாப்பிட்டேன். பிடித்திருந்தது. ஹாஸ்டலில் இறங்கும் போது என் செல்போன் நம்பரை உரிமையுடன் வாங்கி கொண்டான்.
அடுத்த நாள் முதல் தினமும் குறைந்தபட்சம் இரண்டு முறையாவது போன் பண்ணுவான். நானே போதுமென்று சொல்லும்வரை பேசி கொண்டிருப்பான். அதற்கு பிறகு நாலைந்து முறை சந்தித்தோம். என் கையை பிடிப்பது, தோளில் தட்டுவது, இடிப்பது என இருப்பான். சரி தான், அவன் மனைவி நல்லா காய போடறா போல, அதான் இப்படி பின்னாடி திரியுறான் என நினைத்தேன். அப்புறம் ஒரு நாள் என் தோழி சொன்னாள், அவனுக்கு எக்கசக்க பெண் தோழிகள் உண்டாம். ஆனாலும் புதுபுதுசாய் தேடி போவானாம். காரியம் முடிந்ததும் தூக்கியெறிந்து விடுவானாம். அதற்கு பிறகு அவனை சந்திப்பதை தவிர்த்து வந்தேன். ஆனாலும் இன்று வரை அவன் போன் செய்து கொண்டு தான் இருக்கிறான்.
அப்புறம் கைலாஷ்! கைலாஷை நான் சந்தித்ததே இல்லை. அவன் எப்படி இருப்பான் என எனக்கு தெரியாது. நான் எப்படி இருப்பேன் என்பது அவனுக்கு தெரியாது. ஆனால் இருவரும் மணிக்கணக்கில் போனில் பேசி இருக்கிறோம். அட குழப்பமா இருக்கா?
ஒரு நாள் அலுவலகத்தில் வேலை முடித்து, பஸ் நெரிசலில் பயணித்து, அப்புறம் பஸ் ஸ்டாப்பில் இருந்து இறங்கி ஹாஸ்டலை நோக்கி நடந்து போய் கொண்டிருந்தேன். மழை லேசாய் தூறி கொண்டிருந்தது. களைப்பெல்லாம் குறைந்து மனம் லேசான மாதிரி இருந்தது. என் செல் போன் சிணுங்கியது. எடுத்து “ஹலோ” என்றேன்.
“ஹலோ நான் கைலாஷ் பேசுறேன். என் செல்லுக்கு ஒரு மணி நேரத்துக்கு முன்னாடி இந்த நம்பரிலிருந்து ஒரு கால் வந்திருந்தது,” என்றது ஒரு இளைஞனின் இனிமையான குரல். எனக்கு உடனே அந்த குரல் பிடித்துவிட்டது.
