தென்றல் தீண்டாத மலர்கள் இருக்கலாம் காதல் தோன்றாத மனங்கள் இல்லை.காதலில் வெண்றவர்கள் தன் காதலை காலம் கடந்தாலும் மறப்பதில்லை, தோற்றவர்கள் அவள் பிறர் மனைவியானாலும் அந்த நினைவினை மறப்பதில்லை.
வாழ்வில் காதல் தென்றலாய் வருடலாம், புயலாய் வீசலாம் ஆனால் தீண்டும் தருணம் நம்மை நாம் உணரும் நிமிடம்
அது என்னுள்ளும் நிகழ்ந்தது.அந்த சுகமான நினைவுகள் வரிகளாய்.
எனது சிறு அறிமுகம் :
நான் பிறந்தது வளர்ந்தது கடலூர் ஆனால் அங்கு பள்ளி படிப்பினை முடித்து என்னை தத்து எடுத்தது இளைஞர்களின் சொர்க்க பூமியாய் விளங்கும் சிங்கார சென்னை. பிரலபலமான காலேஜில் இன்ஞினியரிங் சீட் கிடைத்து கையில் பைக்கும் ,பையில் பணமும் இருந்தால் இளமையை உல்லாசமாக ஓட்டலாம்.இது சென்னையில் படித்த காளைகளுக்கு புரியும்.
எல்லாரையும் போல இளமையை திகட்ட திகட்ட சென்னையில் நண்பர்களோடும்,நண்பிகளோடும் கழித்தாலும் படிப்பை கோட்டை விடாமல் நல்ல பர்சண்ட்டேஞ் எடுத்ததால் கேம்பஸ் இண்டர்வியுலே பணி கிடைத்தது.நல்ல கம்பெனி என்பதாலும் சென்னையை விட்டு போக மனமில்லாததாலும் ஆர்வத்துடன் பணியில் சேர்ந்தேன்.ஒராண்டு முடிவுக்குள் அயராத உழைப்பிற்கு பலனாக நல்ல போஸ்ட்டும் கிடைத்தது வீட்டுக்கு வருவது எதாவது விஷேசம் என்றால் தான் இல்லை என்றால் சென்னை தான் என்னுடைய சொர்க்கம்.
என்னவளை பார்த்தது;
நாட்கள் இல்லை வருடங்கள் போவது அறியாமல் நான் பேச்சுலர் வாழ்க்கை கழித்து கொண்டிருக்க, ஒரு நாள் வீட்டில் இருந்து ஆபிஸூக்கு போக லேட்டாக அவசரமாக கிளம்பி லிப்ட் பட்டனை அழுத்தி விட்டு காத்து இருந்தேன் மணியை பார்த்தால் 8.30 அய்யோ இனிமே டிராபிக்ல போய் சேர எப்படியும் ஒரு மணி நேரம் ஆகும் என்பதால்,ஆபிஸூக்கு போனை போட்டு, நான் வர கொஞ்சம் லேட்டாகும் என்று சொல்லி விட்டு பாக்கெட்டில் மொபைலை வைக்கும் போது தான் தெரிஞ்சது அவசரத்துல கார் சாவியை எடுக்க மறந்தது, திரும்ப சென்று எடுத்து வந்து லிப்டில் ஏறி நான் இருக்கும் 12-வது மாடியில் இருந்து லிப்ட் 9-வ்து பாடியில் நிற்க கடுப்பில் சாய்ந்தேன்.
கதவு திறக்க யாருமே இல்லை நான் மூடவுட்டில் டோர் குளோஸ் பட்டனை அழுத்த டோர் மூடும் போது ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் என்ற சத்தம் கேட்க டோர் ஹொல்டிங் பட்டனை அழுத்த டோர் திறக்க கண் முன் நிற்பவள்.பெண்ணா சிலையா அந்த ஒரு நொடியில் அவள் உருவம் என்னுள் பதிந்தது. நான் அழகுச்சிலையை கண்டு கொண்டே சற்று நகர அவள் உள்ளே நுழையும் போது அனு என்ற குரல் ஒலிக்க அவள் பெண்களுக்கே உரிய சினுங்களில் சாரி சாரி என்று சொல்லி கொண்டே ” எனக்கு லேட்டாகுது பஸ் மிஸ்சாகிடும்மா”இரும்மா முக்கியமானதை விட்டுட்டியே என்னத்தம்மா “உன் காலேஜ் ஐடியை அய்யோ அதை கொடும்மா” என்று வங்கிக்கிட்டு அவசரமாக நுழைய சாரி சாரி என்று மறுபடியும் சொல்ல இட்ஸ் ஒகே. அந்த இரண்டு வினாடியில்அவள் பெயரும் தெரிந்து விட்டது காலேஜ் ஸ்டூடண்ட் என்பதும் உறுதியாகிவிட்டது.நான் அவளின் அழகை கண்ணாடியில் தெரியும் பிம்மத்தில் கண்டேன். ஃப்ரி ஹேர் விட்டு இருந்தாள். அப்படியே கண் அவளின் இளமையை ரசிக்க கழுத்து வழியே பார்வயை கீழ் இறக்க கண் இமைமூட மறந்து விட நான் அவளின் அசைவில் தெளிவாகி திரும்ப பச்சை நிற பட்டுப் புடவையில் ஜோடித்த தங்க ரதம் போல் ஜொலித்தால்.
நான் திரும்ப புன்னகையை வீசி ஹாய் சொல்ல நானும் ஹாய் சொல்லி நான் உங்களை பர்ஸ்டைம் பார்க்கிறேன்.இந்த பிளாட்டுக்கு புதுசா எஸ் என்ற ஒரு வாத்தையில் கூறி விட்டு லிப்ட் கதவு திறந்தவுடன் பாய் சொல்லி விட்டு அவசராமாக கேட்டை நோக்கி ஓடினாள்.
