அன்னைக்கு ராத்திரி தான் ரொம்ப நாளைக்கப்புறம் நல்லாத் தூங்கினேன். தலைக்கு வந்தது தலைப்பாகையோட போச்சே! நான் கர்ப்பம் ன்னு வீட்டுல தெரிஞ்சிருந்தா எல்லாரும் கூண்டோட தற்கொலை செஞ்சிருப்பாங்களோ என்னவோ? டாக்டர் எவ்வளவு நல்லவர்? பணம் கூட வாங்கலை, கருவைக் கலைசுட்டாரேன்னு எனக்கு ஒரே சந்தோசம்.மறு நாள் காலைலே எழுந்தேன். காலைலே தோசையும் சாம்பாரும் சாப்பிட்டு கொஞ்ச நேரம் உட்கார்ந்து பொழுத போக்கிகிட்டு இருந்தேன். இன்னைக்கு டாக்டர் பாலோ-அப்புக்கு வர சொல்லி இருந்தார்ன்னு ஞாபகம் வந்தது. சரின்னு கிளம்பினேன்.
கிளினிக்குக்கு போனால், கதவு வெளிப்புறமாக பூட்டி இருந்தது. அப்போ தான் நினைவு வந்தது அன்னைக்கு ஞாயிற்று கிழமைன்னு. சரின்னு, திரும்பி நடந்து ஒரு நூறடி தான் வந்திருப்பேன், எதிரில் டாக்டர் வந்துகிட்டிருந்தார். என்னைப் பார்த்ததும் புன்முறுவல் செஞ்சார். நானும் சிர்சுகிட்டே “இன்னிக்கு ஞாயித்துக் கிழமைன்னு மறந்து, கிளினிக்குக்கு வந்தேன் டாக்டர்” ன்னு சொன்னேன்.
அவரோ பரவால்லை, வா, நாளைக்கெல்லாம் தடுப்பூசிக்காக கூட்டம் அலைமோதும்னு சொல்லி கூட்டிகிட்டு மறுபடி கிளினிக்குக்கு போனோம். ‘தமிழ் டர்ட்டி ஸ்டோரீஸ்’ கதவ தொறந்து, ரெண்டு பெரும் உள்ளே போனோம். திடீரென்று போன் மணி அடிக்க, டாக்டர் பேசினார். “இல்ல செந்தில், கொஞ்சம் வேலையா இருக்கேன். ஆமாம், நேத்து பார்த்த பேஷன்ட் தான். ஒரு அரை மணி நேரம் ஆகும், நீ வேணும்னா இங்க வாயேன், நான் உன் பேஷண்டை பார்க்க அங்க போறன். சரி வை, சீக்கிரம் வா, நான் கிளம்பி ரெடியா இருக்கேன்.” கொஞ்சம் கடுப்போட போனை வெச்சார்.
“என்ன டாக்டர்? ” “அது வந்தும்மா பக்கத்து டவுன் கிளினிக்ல ஒருத்தருக்கு பாம்பு கடிச்சிடுசாம், டாக்சிகாலாஜில கொஞ்ச நாள் குப்ப கொட்டுனேன், அதான் கூப்பிடுறான் என் ஜூனியர். பத்து நிமிசத்துல வந்துடுவான். அவன் உன்னை செக் பன்னி அனுப்பிடுவான், பொறுத்துக்க. அவன் வர்றதுக்குள்ள இந்த சிடி யை பர்ன் பண்ணிடுறேன்” ன்னு சொன்ன படியே அவர் கம்ப்யூட்டர பிஸியா நோண்ட ஆரம்பிச்சாரு.
