எனக்கு போதை சுள்ளென்று உச்சந்தலை வரை ஏறியிருந்தது. வாங்கி வந்திருந்த நான்கு ஃபுல் பாட்டில் விஸ்கியில், ஒரு பாட்டிலில் மட்டும் கால்வாசி மீதம் இருந்தது. மிச்சத்தை எல்லாம் நாங்கள் ஆறு பேரும் குடித்து தீர்த்திருந்தோம். தட்டில் இருந்த கடைசி ரெண்டு சிப்சையையும் வாயில் அள்ளிப்போட்டுக்கொண்டு, நான் மணிக்கட்டை திருப்பி மணி பார்த்தேன். இரவு ஏழு மணி. எழுந்துகொண்டேன்.
“சரிடா மச்சான்.. நான் கெளம்புறேன்..!!” என்றேன்.
“எங்கடா அதுக்குள்ளே கெளம்பிட்ட..?”
“வீட்டுக்கு போகனுண்டா.. அப்பா வேற ஊர்ல இல்லை.. அம்மா தனியா இருப்பா.. நான் கெளம்புறேன்..”
“அந்த பாட்டிலை முடிச்சுட்டு போடா..”
“போடா.. சான்சே இல்லை.. என்னால முடியாது..!! ஐ ரீச்ட் மை லிமிட்..!!”
“என்ன வெளையாடுரியா..? அது உன் ஷேர்.. நீதான் முடிக்கணும்.. கமான்.. எடுத்து அப்படியே ராவா உள்ள ஊத்து பார்ப்போம்..!!”
“எதுக்கு..? குடல் வெந்து சாகுறதுக்கா..? நீங்களே ஆளுக்கு கொஞ்சமா குடிச்சு காலி பண்ணிடுங்கடா.. நான் கெளம்புறேன்
“மச்சான்.. சொன்னா கேளு.. எங்களுக்கும் எல்லாம் ஓவராயிடுச்சு.. பேசாம பார்சல் கட்டி வீட்டுக்கு எடுத்துட்டு போயிடு.. பொறுமையா வச்சு குடி.. சரியா..?”
“வீட்டுக்கா..? வீட்டுக்கு எப்படிடா இதை எடுத்துட்டு போறது..? அம்மா பாத்துட்டா அவ்வளவுதான்..”
“இரு.. ஒரு ஐடியா சொல்றேன்..!!”
சொன்னவன், அருகில் இருந்த அரை லிட்டர் கோக் பாட்டிலை எடுத்தான். அது ஏற்கனவே பாதி காலியாயிருந்தது. அந்த பாட்டிலில் விஸ்கியை ஊற்றி நிரப்பினான். விஸ்கி, கோக்குடன் கலந்து வித்தியாசம் தெரியாமல் போனது. பாட்டிலை மூடி என்னிடம் நீட்டினான்.
“ம்ம்.. இப்போ இது கோக் பாட்டில்.. தைரியமா வீட்டுக்கு எடுத்துட்டு போகலாம்..!!”
