இந்த பொண்ணையிம் பிடிக்கலைன்னிட்டீன்னா இன்னி பொண்ணுக்கு எங்க போறதுன்னு தெரியலை போ’ ன்னுnசொல்றாங்க. ‘ஆமா அப்பிடி என்ன பொல்லாத பொண்ணைக்காட்டிறப்போறான் அந்த லூசுத்தரகன். கத்தாதே இரு வறேன்.’ன்னு சொல்லி எந்திருச்சு போய்பா க்குறேன்.. பாத்தஒடனே புடிக்குதுன்னு சொல்லுவாங்களே அந்தமாதிரி பாத்தஒடனே பகவதி என் மனசுக்குள்ள வந்து சும்மா நச்சுன்னு ஒக்காந்துட்டா. ‘சரி சரி இந்த பொண்ணேயே முடிக்கச் சொல்லு’ ன்னு சொல்லிட்டு வாலிபால்வெ ளெயாட போய்ட்டேன். எனக்கு பந்து என் பக்கம் வரப்ப எல்லாம் என்னமோ பகவதியே என் முன்னால பறந்து வர்றமாதிரி ஒரு நெனப்பு. ‘டேய் என்னடா ஆச்சுஇவனுக்கு’ ன்னு மத்த நண்பர்கள்யெல்லாம் கிண்டல் பண்ண என் டீம் என்னாலேயே தோத்துப்போச்சு.
என்ன செய்ய. நம்மளுக்குத்தான் பொண்னு பாத்தஒடனே அந்த
பொண்ணுமேலே வந்து தொலைச்சுருதே அந்த பாலாப் போன காதல்.. எனக்கும் அந்த
காதல்காச்சல் வந்திருச்சு.
நாள்: 16/10/2008
காலை 11 மணி
‘வாங்க வாங்க’ என ரெண்டு பெருசுங்க எங்களை வரவேற்க பகவதியோட ஹாலுக்கு
வந்து ஒக்காருறோம். பொண்ணக் காட்டமாட்டாங்களா ன்னு மனசுக்குள்ள அப்பவே
ஒரு ஏக்கம் எனக்கு. பக்கத்துல இருந்த ஒரு பெருசு ‘தம்பி எங்க வேலை
பாக்குது? சம்பளம் எவ்வளவு’ மாதிரியான கெள்விகளுக்கு பதில் சொல்றேன்.
பட்டுச்சேலை சரசரக்க வந்து நிக்கிறா என் கனவுக்கன்னி பகவதி. அவள்
தோள்பட்டைய பிடிச்சுக்கிட்டு ஒரு நடுத்தர வயசு பெண்மணி ஒரு கும்பிடு
போட்டுட்டு ‘உள்ள இவள அலங்காரம் பண்ணிட்டு இருந்ததால வந்து
உங்களையெல்லாம் கண்டுக்கமுடியல. நான்தான் பகவதியோட அம்மா பார்வதி. போம்மா
பகவதி, பெரியவங்க காலில் விழுந்து வணங்கிக்கோ’ என்று சொல்லிவிட்டு
பார்வதி ஒரு ஓரமாப் போய்தரையிலே ஒக்காருகிறா. என் கண்கள் என்ன
காரணத்தினாலோ பகவதியைவிட்டுட்டு பாரவ்தியை மொய்க்கிது. காரணம் அவ
பகவதிக்கு அம்மாமாதிரி இல்லாம அக்கா மாதிரி இளமையா இருந்ததுதான். என்ன
ஒரு நேர்த்தியான கூர்மையான முலைகள். அவ போட்டிருந்த உள்ளாடையமுட்டி
ஜாக்கெட்டை முட்டிக்கிட்டு நிக்கிது. இந்த வயசுலயும் இப்பிடி
திமிரிக்கிட்டு நிக்கிற முலைகளை அன்னைக்குத்தான் என் வாழ்நாளிலே
பாக்குறேன். முகம் வட்டவடிவிலே நேர்வகுப்பு எடுத்து சீவி வகிடில்
குங்குமம் வச்சு கீழ்கழுத்துடைய ரவிக்கை போட்டு சேலையை கீழிடுப்புக்கீழே
கட்டி ‘உண்மையிலேயே இது பகவதியின் அம்மாதானா?’ என என்னை
யோசிக்கவைக்கிறது. ‘டேய்.. பொண்ணப்பாக்காம வேற எங்கயோ பாத்துக்கிட்டு
இருக்கியே’ என்று என் அம்மா சத்தம்போட பகவதி என் அம்மாவை வணங்கிவிட்டு
ஒக்காறாள். பகவதியையும் அவ அம்மாவையும் மாறி மாறிப் பாக்கிறேன். இன்னும்
எனக்கு வியப்பு அடங்கலை. ‘என்னடா. புடிச்சிருக்கா?’ என அம்மா
கேக்குறாங்க. ‘ரொம்ப புடிச்சிருக்கு. பகவதிக்கும் அவுங்க அம்மாவுக்கும்
என்னைப் பிடிச்சிருக்கான்னு தெரியல’ ன்னு சொல்றேன். பகவதி மெதுவாக தலையை
ஆட்ட பார்வதியும் தலையை அசைக்கிறா. என்னமோ தெரியலை. மனசுக்குள்ள அப்படி
ஒரு ஆனந்தம். பகவதியப் பொண்டாட்டியா அடையிறதைவிட பாரவ்தியை மாமியாரா
அடையப்போர சந்தோசம்தான். இவ்வளவு சின்ன வயசு மாமியார். கொப்பும் கொலையுமா
ஒரு கனிமரம் எனக்கு மாமியாரா கெடைக்கப்போறா. என் நண்பர்கள்கிட்ட
பெருமையாக் காட்டலாம் இப்படியெல்லாம் என் மனசு எண்ணுது. என்ன பண்ணித்
தொலைக்க. மனம் ஒரு கொரங்குதானே.
