அவளது அந்த பருத்தமுலைகள்ல்ல ஒண்ணை வெறித்துப் பாக்குறேன்

காலை 7மணி ‘டேய் இங்கே வாடா.தம்பி இத வந்து பாருடா என்அம்மாதான் என்னை ஞாயிற்றுக்கிழமைன்னுகூட பாக்காம கூப்புடுறாங்க. நான் அரைத்தூக்கத்துலருந்து எந்திருச்சு ‘ஏம்மா இப்பிடி உயிர் போறமாதிரி கத்துரே? என்னா வேணும்’ன்னு எரிச்சலோட கேக்குறேன். ‘அட கிறுக்குப் பயலே.இந்தாயிருக்கு பகவதியோட போட்டா இப்பதான் தரகர் வந்துகுடுத்துட்டுப்போறாரு. புடிச்சிருக்கான்னு பாத்துட்டு சொல்லுடா.
இந்த பொண்ணையிம் பிடிக்கலைன்னிட்டீன்னா இன்னி பொண்ணுக்கு எங்க போறதுன்னு தெரியலை போ’ ன்னு
சொல்றாங்க. ‘ஆமா அப்பிடி என்ன பொல்லாத பொண்ணைக்காட்டிறப்போறான் அந்த
லூசுத்தரகன். கத்தாதே இரு வறேன்.’ன்னு சொல்லி எந்திருச்சு போய்
பாக்குறேன்.. பாத்தஒடனே புடிக்குதுன்னு சொல்லுவாங்களே அந்தமாதிரி
பாத்தஒடனே பகவதி என் மனசுக்குள்ள வந்து சும்மா நச்சுன்னு ஒக்காந்துட்டா.
‘சரி சரி இந்த பொண்ணேயே முடிக்கச் சொல்லு’ ன்னு சொல்லிட்டு வாலிபால்
வெளெயாட போய்ட்டேன். எனக்கு பந்து என் பக்கம் வரப்ப எல்லாம் என்னமோ
பகவதியே என் முன்னால பறந்து வர்றமாதிரி ஒரு நெனப்பு. ‘டேய் என்னடா ஆச்சு
இவனுக்கு’ ன்னு மத்த நண்பர்கள்யெல்லாம் கிண்டல் பண்ண என் டீம் என்னாலேயே
தோத்துப்போச்சு. என்ன செய்ய. நம்மளுக்குத்தான் பொண்னு பாத்தஒடனே அந்த
பொண்ணுமேலே வந்து தொலைச்சுருதே அந்த பாலாப் போன காதல்.. எனக்கும் அந்த
காதல்காச்சல் வந்திருச்சு.
நாள்: 16/10/2008
காலை 11 மணி
‘வாங்க வாங்க’ என ரெண்டு பெருசுங்க எங்களை வரவேற்க பகவதியோட ஹாலுக்கு
வந்து ஒக்காருறோம். பொண்ணக் காட்டமாட்டாங்களா ன்னு மனசுக்குள்ள அப்பவே
ஒரு ஏக்கம் எனக்கு. பக்கத்துல இருந்த ஒரு பெருசு ‘தம்பி எங்க வேலை
பாக்குது? சம்பளம் எவ்வளவு’ மாதிரியான கெள்விகளுக்கு பதில் சொல்றேன்.
பட்டுச்சேலை சரசரக்க வந்து நிக்கிறா என் கனவுக்கன்னி பகவதி. அவள்
தோள்பட்டைய பிடிச்சுக்கிட்டு ஒரு நடுத்தர வயசு பெண்மணி ஒரு கும்பிடு
போட்டுட்டு ‘உள்ள இவள அலங்காரம் பண்ணிட்டு இருந்ததால வந்து
உங்களையெல்லாம் கண்டுக்கமுடியல. நான்தான் பகவதியோட அம்மா பார்வதி. போம்மா
பகவதி, பெரியவங்க காலில் விழுந்து வணங்கிக்கோ’ என்று சொல்லிவிட்டு
பார்வதி ஒரு ஓரமாப் போய்தரையிலே ஒக்காருகிறா. என் கண்கள் என்ன
காரணத்தினாலோ பகவதியைவிட்டுட்டு பாரவ்தியை மொய்க்கிது. காரணம் அவ
பகவதிக்கு அம்மாமாதிரி இல்லாம அக்கா மாதிரி இளமையா இருந்ததுதான். என்ன
ஒரு நேர்த்தியான கூர்மையான முலைகள். அவ போட்டிருந்த உள்ளாடையமுட்டி
ஜாக்கெட்டை முட்டிக்கிட்டு நிக்கிது. இந்த வயசுலயும் இப்பிடி
திமிரிக்கிட்டு நிக்கிற முலைகளை அன்னைக்குத்தான் என் வாழ்நாளிலே
பாக்குறேன். முகம் வட்டவடிவிலே நேர்வகுப்பு எடுத்து சீவி வகிடில்
குங்குமம் வச்சு கீழ்கழுத்துடைய ரவிக்கை போட்டு சேலையை கீழிடுப்புக்கீழே
கட்டி ‘உண்மையிலேயே இது பகவதியின் அம்மாதானா?’ என என்னை
யோசிக்கவைக்கிறது. ‘டேய்.. பொண்ணப்பாக்காம வேற எங்கயோ பாத்துக்கிட்டு
இருக்கியே’ என்று என் அம்மா சத்தம்போட பகவதி என் அம்மாவை வணங்கிவிட்டு
ஒக்காறாள். பகவதியையும் அவ அம்மாவையும் மாறி மாறிப் பாக்கிறேன். இன்னும்
எனக்கு வியப்பு அடங்கலை. ‘என்னடா. புடிச்சிருக்கா?’ என அம்மா
கேக்குறாங்க. ‘ரொம்ப புடிச்சிருக்கு. பகவதிக்கும் அவுங்க அம்மாவுக்கும்
என்னைப் பிடிச்சிருக்கான்னு தெரியல’ ன்னு சொல்றேன். பகவதி மெதுவாக தலையை
ஆட்ட பார்வதியும் தலையை அசைக்கிறா. என்னமோ தெரியலை. மனசுக்குள்ள அப்படி
ஒரு ஆனந்தம். பகவதியப் பொண்டாட்டியா அடையிறதைவிட பாரவ்தியை மாமியாரா
அடையப்போர சந்தோசம்தான். இவ்வளவு சின்ன வயசு மாமியார். கொப்பும் கொலையுமா
ஒரு கனிமரம் எனக்கு மாமியாரா கெடைக்கப்போறா. என் நண்பர்கள்கிட்ட
பெருமையாக் காட்டலாம் இப்படியெல்லாம் என் மனசு எண்ணுது. என்ன பண்ணித்
தொலைக்க. மனம் ஒரு கொரங்குதானே.
நாள்: 23/10/2008
மாலை 7 மணி
அழுது அடம்பிடிச்சு பகவதிய வெளியிலே கூட்டிட்டுவர்றேன். கல்யாணத்துக்கு
முன்னால இப்பிடி கூட்டிட்டு வர்றது பாரவ்திக்குப் பிடிக்கல. முதல்லே
சாப்பிடப் போகிறோம். ‘என்ன சப்பிடுறே பகவதி’ ன்னு நான் கேட்க அவ ‘ரெண்டு
புரோட்டா சொல்லுங்களேன்’ ன்னு சொல்ல எனக்கும் சேத்து நாலா ஆர்டர்
பண்ணிட்டு புரோட்டா வரும் வரைக்கும் என் வருங்கால பொண்டாட்டிக்கிட்ட கடலை
போடுறேன். ‘அப்புறம்.. சொல்லு. ஒனக்கு என்ன புடிச்சிருக்கா?’ ன்னு
கேக்குறேன். அவ ‘புடிக்காமலா ஒங்ககூட சேந்து இப்பிடி கல்யாணத்துக்கு
முன்னாடியே வெளியில வந்துருக்கேன்?’ நான் கேட்ட கெள்விக்கி எதிர் கெள்வி
கேக்குறா. ஆனா அவ அப்பிடி பேசியவிதம் எனக்கு பிடிக்குது. ஏன்.. தெரியல.
‘ஒங்க அப்பா எப்படி இறந்தாங்க? சொல்லலாம்னா சொல்லுங்க. இல்லாட்டி
வேணாம்.’ ன்னு அவ கேக்குறா. நான் ‘என் அப்பா ஒரு விபத்துல ஒரு அஞ்சு
வருஷத்துக்குமுன்னாடிதான் போய்ட்டாரு. அப்புறம் அவரு செஞ்சுக்கிட்டிருந்த
வேலை எனக்கு கெடச்சுச்சு. வேற ஏதாச்சும் பேசுவோமா? என்கிறேன். ‘ம்ம்’
என்கிறாள். ‘ஒனக்கு புடிச்ச நிறம் என்ன?’ ங்கிறேன். அவ’ செவப்பு..
ஒங்களுக்கு?’ என்று கேக்குறா. ‘எனக்கும் செவப்புதான் புடிச்ச நெறம்’
இப்படியாக கொஞ்சநேரம் சினிமா, அரசியல்அது இது
என்றுபேசிக்கொண்டிருக்கையிலேயே புரோட்டா வந்துச்சு. பிச்சு பிச்சு
சாப்பிடுறப்போது அவளை நான் கிட்டத்தட்ட விழுங்கிறமாதிரி பாக்குறேன்.
‘என்னங்க.. இப்பிடி பாத்துக்கிட்டே சாப்புடுரீங்க? எல்லாரும்
பாக்குறாங்க. எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு. ஒழுங்கா சாப்புடுங்க’
ங்கிறாள். ‘சரி சாப்புடுறேன். ஒங்கிட்ட நெறய மனசு விட்டுப் பேசனும்னு
நினைக்கிறேன். ஆனா கொஞ்சம் தயக்கமாவும் கூச்சமாவும் இருக்கு. நீ
ஏதாச்சும் நெனச்சுக்குவியோன்னு பயமா இருக்கு’ ங்கிறேன். அவ ‘நான் ஒண்ணும்
நெனக்கமாட்டேன். தைரியமாக் கேளுங்க?’ ன்னு அவ சொல்றா. நான் ‘ஒங்க அம்மா..
இந்த வயசுலேயும் சும்மா கும்முன்னு இருக்காங்களே. எப்பிடி?’ என்று
இழுக்கிறேன். அவ ‘இதிலென்ன இருக்கு. அப்பிடி தயங்கினீங்க. எங்க அம்மா
அழகப்பாத்து அவுங்களை விமர்சிக்காதவங்களே கெடையாது. என் அம்மா இப்பிடி
அழகா இருக்கக் காரணம் அவுங்க ரொம்ப சின்ன வயசுலேயே கல்யாணம்
பண்ணிட்டாங்க. என் அப்பா மொறை மாப்புள்ளன்னு சொல்லி கட்டாயக்கல்யாணம்
பண்ணிட்டாரு. என் அப்பா கொஞ்சம் வயசுகூடங்கிறதாலே எங்க அப்பான்னா என்
அம்மாவுக்குப் பயம். அதுனாலே அந்தமாதிரி விசயங்களிலே எங்க அப்பாவை அவுங்க
ரொம்ப நெருங்கவிடலை. கொஞ்சதடவை என் அப்பா என் அம்மாவை கொஞ்சம்
வற்புறுத்தி..’ கொஞ்சம் மௌனத்துக்குப்பிறகு ‘அப்படித்தான் நான்
பொறந்தேன். இதை என் அம்மாவே என்கிட்டே சொல்லியிருக்காங்க. அதுனால என்
அப்பாக்கிட நாங்க ரெண்டு பேரும் அவ்வளவு நெருக்கமில்லை. போதுமா?’
ங்கிறாள். ‘போதும் போதும்.. ஒன் அம்மாவும் பாவம் ஒன் அப்பாவும் பாவம்’
ங்கிறேன். ‘நான் ஒங்கள ஒண்ணு கேக்கிறேன்.. நீங்க என்ன
வற்புறுத்தமாட்டீங்களே.’ ங்கிறா. ‘நா வற்புறுத்தமாட்டேன். ஒனக்குப்
பிடிச்சிருந்தா மட்டும்… ஒங்கூட.. அப்படி இருப்பேன் இல்லைன்னா நான் ஒன்னை
ஒண்ணும் செய்யமாட்டேன். பயப்படாதே’ ன்னு சொல்லிட்டு மனசுக்குள்ள
‘போச்சுடா தொடவிடமாட்டா போலருக்கு. இன்னும் ஒருதடவைகூட யாரையும்
போட்டதில்ல. பொண்டாட்டியமட்டும்தான் போடனும்னு நெனச்சிருந்தேன். அந்த
நெனப்புலேயும் மண்னு விழுந்திருச்சே’ன்னு வருத்தத்துடன் சாப்பிட்டுவிட்டு
அவளை அவ வீட்டுல விட்டுட்டு என் வீட்டுக்குப் போகிறேன்.
நாள்: 30/10/2008
காலை 10 மணி
கல்யாணக்களை கட்ட ஆரம்பிச்சிடுச்சு. ‘டேய்.. பொண்ணுவீட்டுக்
காரங்கெல்லாம் வந்துடுவாங்க. சீக்கிரம் கெளம்புடா. கல்யாணத்துக்குத் துணி
எடுக்கப் போகனும். பகவதிக்குப் பிடிச்சமாதிரி நல்ல பட்டுப்பொடவை
எடுக்கனும். போ போ.. கெளம்பு போ.’ ன்னு வெரட்டுறாங்க என் அம்மா. சரின்னு
துண்டை எடுத்து தோளில் போட்டுக்கிட்டு குளிக்கப்போறேன். என் அம்மா வந்து
குளியலறைக் கதவைத் தட்டுறாங்க ‘டேய்.. லூசுப் பயலே அவுங்க
வந்துட்டாங்கடா.. இன்னும் என்னடா பண்னிட்டு இருக்கே?’ ன்னு கத்துறாங்க.
வேகமாக் குளிச்சிட்டு ஈரத்துண்டை இடுப்புல சுத்திக்கிட்டு வெளியிலே
வறேன். பாரவ்தி எனக்கு அத்தையாகப் போறவங்க என் முன்னால நான் வெரும்
உடம்போட இடுப்பில் துண்டு மட்டும். எனக்கு கொஞ்சம் ஒரு மாதிரியா
இருந்துச்சு.. அவங்க வெட்கத்தால் மொகம் செவக்குது. ‘டேய் தள்ளிக்கடா
அவுங்க பாத்ரூம் போகனுமாம்’ ன்னு என் அம்மா சொல்ல நான் வழிவிடப்
பாக்குறேன் அவுங்க என்னடான்னா நான் வலது பக்கம் நகந்தா அவுங்களும்
வலதுபக்கம் நகர்றாங்க. இடது பக்கம் நகந்தா இடது பக்கம். ‘சாரிங்க.’ ன்னு
சொல்லி நா ஒதுங்க ஒருவித நமட்டுச் சிரிப்புடன் அவுங்க என்னைத்
தாண்டிபோறாங்க. சரியா பாத்ரூம்க்குள்ள நுழையிறப்ப திரும்பி என்னை ஒரு
பார்வை பாத்துட்டு உள்ளேபோய் கதவை சாத்திக்கிறாங்க. எனக்கு ஏன்னு
தெரியலை.. ஒருமாதிரியான வித்தியாசமான உணர்வு மனசுக்குள்ள.. எனது
அறைக்குப் போய் உடையெல்லாம் பொட்டுக்கிட்டு என்வீட்டு ஹாலுக்கு வறேன்.
அதுவரைக்கும் என்னைக் காணோமுன்னு தேடிட்டுஇருக்கிற என் வருங்கால
பொண்டாட்டி என்னப் பாத்தஒடனே ‘ஹாய்’ ன்னு ஒரு சின்ன புன்னகை. பதிலுக்கு
நானும் ஒரு புன்னகைவிட்டுட்டு அங்கே உக்காந்திருந்த என் வருங்கால
மாமனாரையும் பாத்து ஒரு சிரிப்பு சிரிச்சிட்டு பகவதிக்கிட்டே கடலை
போடுறேன்.
மதியம் 2 மணி
துணிக்கடையில் பட்டுப்பொடவைகளை சும்மா அள்ளிவீசிக்கொண்டிருக்கான் கடையில
வேலை செய்யிறவன். எனக்கு பக்கத்துல ஒக்காந்திருந்த பகவதியின் மல்லியப்பூ
வாசம் என்னை தூக்கிக்கிட்டு இருக்கு. காலையிலே என்னை வெற்று மார்போட
பாத்துட்ட அவ அம்மா அப்பப்ப அர்த்தமேயில்லாம ஒரு நமட்டுச் சிரிப்பு
சிரிக்கறது எனக்கு என்னவோபோல இருக்கிறது. ‘அம்மா, இது எப்பிடி இருக்கு?’
ன்னு பகவதி கேட்க பார்வதி எனக்கும் பகவதிக்கும் நடுவில் வந்து
நிக்கிறாங்க. புடவைய குனிஞ்சு பாக்குறாங்க. எனக்கு அவ்ளோ பக்கத்தில வந்து
அவுங்க நிக்க அவுங்க ஒடம்பு வாசனை என்னவோ செய்யுது. நானும் பொடவையப்
பாத்துட்டு ஏதோ சொல்ல நினைச்சு பகவதி பக்கம் திரும்ப நினைக்கும்போது என்
முகம் இருக்கிற இடம் என் வருங்கால அத்தையின் பக்கவாட்டு மார்பகம். அவள்
கைகளால் ஜரிகையைத் தொட்டுக்கொண்டு தடவிப் பார்க்க நான் என் கண்களால்
அவளது அந்த பருத்தமுலைகள்ல்ல ஒண்ணை வெறித்துப் பாக்குறேன். தேவையேயில்லாம
குளிர் அறையில் எனக்கு வேர்க்குது. என் முகத்துக்கு ரொம்ப பக்கத்துல ஒரு
இரண்டு இன்ச் இடைவெளியிலதான் என் அத்தையோட முலைஇருக்கு. எனக்கு எப்படி
இருக்கும் கொஞ்சம் யோசிச்சுப் பாருங்க. அப்போதான் அப்போதான் அது
நடந்துச்சு. அது மட்டும் நடக்காம இருந்திருந்தா இன்னைக்கு காமலோகத்தில்
இந்தக் கதையை எழுதிக்கிட்டு இருக்கமாட்டேன். என் அம்மா ‘சம்மந்தி இது
எப்பிடி இருக்குன்னு கொஞ்சம் பாருங்களேன்’ன்னு சொன்ன குரலுக்கு என் அத்தை
சடாரெனெ பின் திரும்ப நினைக்கும்போது என் பக்கமாக திரும்பி போக நினைத்து
திரும்ப என் உதடும் அவுங்க முலையும் முட்டிமோதி அவுங்க முலை அதிர்ந்து
என் உதடு துடித்து ஒரு விநாடியில் என்னன்னமோ நடக்கிறது. என் சுன்னி என்
கட்டுப்பாட்டைத் தாண்டி அத்தையாகப் போகிறவள்ங்கிற உணர்வு கொஞ்சம்கூட
இல்லாம வெடச்சுக்கிட்டு நிக்கிறான். முலைமேலே என் உதடு பட்டுமோதியதுல
அவுங்க முலை அதிந்ததைப் பாக்க கண்னு கோடி வேணும். அந்த முலை என் உதட்டில
பட்டப்ப எனக்கு ஏற்பட்ட ஆனந்தம் சொல்லமுடியலை. நான் நிமிந்து அவுங்க
முகம் பாக்க அவுங்க என் முகத்தப்பாக்க கண்ணாலேயே நான் ‘சாரி’ன்ங்கிறது
மாதிரி பாவனை பண்ண அவுங்களும் பரவாயில்லைங்கிறமாதிரி பாவனை பண்ணிட்டு என்
அம்மாகிட்ட போறாங்க. எனக்கு ஒடம்பெல்லாம் வேர்த்துக்கொட்டுது. இவ்வளவு
ஒரு நொடியில நடந்துமுடிஞ்ச விசயம்னாலும் மனசு ஏனோ தெரியலை அலைபாய
ஆரம்பிக்குது. பாரதிராஜா படங்களிலே வர்றமாதிரி அந்த முலையில் என் உதடு
பட்ட அந்த காட்சி திரும்ப திரும்ப என் மனத்திரயிலே ஓடிக்கிட்டு இருக்கு.
எனக்கு பகவதிமேலே ஒரு காதல் உணர்வுன்னா.. அவுங்க அம்மாமேல ஒரு காம உணர்வு
உண்டாகுது. ஏன்னு தெரியலை. சாகுரதுக்குள்ள ஒரு தடவையாவது மாமியாரைப்
போட்டுறனும். அதுக்கு எதை இழக்கவேண்டி வந்தாலும் கவலைப் படக்கூடாது என
நினைக்கிறேன். அவுங்க என் அம்மாக்கிட்ட பேசிக்கிட்டே திரும்பி திரும்பி
என்னையே பாக்குறாங்க,
இரவு 8 மணி
ஒருவழியாக கல்யாணத்துணியெல்லாம் எடுத்துமுடிச்சிட்டு ஒரு பெரிய
சாப்பாட்டுக்கடைக்கு வருகிறோம். என் எதிரில பகவதியும் என் பக்கத்துல என்
அம்மாவும் உக்காருறோம். ஒரு கண் பகவதியப் பாத்தா இன்னொரு கண் அத்தையப்
பாக்குது. சாப்பிட்டு முடிக்கும்ப்போது நான் கைகழுவ கைழுவுற
இடத்துப்போறேன் என் பின்னாலேயே பகவதியின் அம்மா. ‘மாப்ளே, சாரி’
ஒருவிதமான கிசுகிசுப்பான குரலில் யாருக்கும் கேக்காம சொல்றாங்க. ‘எதுக்கு
சாரி சொல்றீங்க அத்தை..?’ன்னு ஒண்ணும் தெரியாதமாதிரி கேக்குறேன்.
‘அதான்.. மாப்ளே அந்தக்கடையிலே எதேச்சயா திரும்பும்போது ஒங்கமேலே..’ ன்னு
இழுக்கிறாங்க. ‘என் மேலே?’ ன்னு நான் வேணும்னே கேக்க ‘அட போங்க மாப்ளே..
எனக்கு வெக்கமாக்கெடக்கு. மாப்ளேன்னுகூட பாக்காமா ஒங்க
மூஞ்சியிலேயே..ச்சீய்.. அசிங்கமாஇருக்கு.. சாரி மாப்ளே’ ன்னு
சொல்லும்போது பகவதியும் கைகழுவ வர்றா. அதோட நான் ஒண்ணும் பேசலை.
சாப்பிட்டு முடிச்சு அவுங்களை வீட்டுலவிட்டுட்டு கெளம்ப மனசே இல்லை. ஒரு
பக்கம் நான் கட்டிக்கப்போற பொண்ணு. இன்னொரு பக்கம் அவ்ளோட அம்மா வும்
அவுங்களோட பெரிய முலைகளும். அதுவரைக்கும் நான் எந்தமுலைகளையும்
தொட்டதுகூட கெடையாது. முதல்முதலா என் வருங்கால மாமியாரோட முலை என்
முகத்துல பட்டவுடனே இப்பிடி குணா கமல் மாதிரி ஆகிறேன். சீக்கிரமே
வரவிருக்கிற என் கல்யாணத்தையோ அல்லது என் முதலிரவையோ பற்றி எனக்கு
கற்பனையில்லை. ஆனா எப்பிடி என் மாமியாரை மடக்கிப் போடுறதுங்கிறதுன்னு
நினைச்சு நினைச்சு தூக்கம்கெட்டு தவிக்கிறேன்.