அதைச் சொல்றேன் ..
புருஷன் மணி வந்ததும் , வாழ்க்கை சகஜமாகியது .
அன்று , ஒரு ஞாயிற்று கிழமை . மாமியார் , தாம்பரத்தில் பெண் வீடுக்கு போயிருந்தார்.
கார்லிங் பெல் அடித்தது . திறந்தேன் .
வந்திருந்தது , என் அம்மா சுலோ .
” அம்மா . என்ன திடிர்னு வந்திருக்க . அப்பா எங்க …?”
” நாளைக்கு வடபழனில ஒரு கல்யாணத்துக்கு போகணும் . அதான் …”
மாமனார் வரவேற்றார் ; அம்மாவை உபசரித்தார் .எனக்குள் திக்கென்றது .
மாமியார் வேறு இல்லை . என் அப்பாவும் வரவில்லை .
இந்த மனுஷன் அம்மாவை என்ன செய்வாரோ என பயந்தேன் .
பார்வை வேறு அம்மாவின் மார்பகத்தை நோட்டம் விட்டன . அம்மாவும் , விவஸ்வதை இல்லாமல் இடப் பக்க முந்தானையை ஒதுக்கி விட்டிருந்தாள் .
பிதுங்கிய மார்க் காம்பு ரவிக்கையில் புடைத்துத் தெரிந்தது . ஜாடையாய் காண்பித்தாலும் , அம்மாவுக்கு புரியவில்லை . ஒரு வழியாய் கிசுகிசுத்து சரி செய்தேன் .
என் அம்மா ,செம கட்டை . முப்பத்தெட்டு வயது . இடுப்பு பிடுங்கலை , பிதுங்கும் மார்ச் சதையை , நானே ஆச்சரியமாய் பார்ப்பேன் .
அந்தளவிற்கு பிதுங்கிய பப்பாளி மார்பகம் அம்மாவுக்கு உண்டு . தொடையோ பெருத்து பரந்திருக்கும் .
நல்லவேளை , என்னவர் வந்தார் .
” வாங்க …அத்தை . என்ன திடீர்னு வந்திருக்கீங்க …? ” கேட்டார் .
அம்மா சிரித்தாள் . ” சும்மாதான் . ஏன் வரக் கூடாதா …? ”
” தாராளமா . ரெஸ்ட் எடுங்க . ஒரு டாக்குமெண்ட் ப்ரிபேர் பண்றேன் ..” என்னவர் சிரித்தபடி கம்ப்யுட்டரில் முழ்கி விட்டார் .
