என் ஜான் உடம்புக்கு வயிறே பிரதானம் என்று வசனம் சொல்லுவார்கள். ஆனால் என் ஜான் உடம்புக்கு புண்டையே பிரதானம் என்ற சித்தாந்தத்தில் வாழ்பவள் தான் நம் கதையின் நாயகி வாணிஸ்ரீ. வயதும் ஒன்றும் ஜாஸ்தியாக ஆகி விடவில்லை. முப்பத்தி ஏழு தான். கடவுள் எல்லா வசதிகளையும் அளித்து விட்டு, வாணிக்கு சீரான ஒள் பாக்கியத்தை அவள் விரும்பும் வகையில் அளிக்க வில்லை.
நாம் நினைப்பது எப்போதுமே கிடைக்காது என்பது உலக வழக்கு. இது வாணியின் வாழ்கையில் நிரூபணம் ஆனது. காலேஜ் படிக்கும்போதே சாமான் போட்டவள். சதா இதே நினைப்பு. பாவம் அவளுக்குள் வாய்த்தவன் , செக்ஸில் அதிக ஈடுபாடு இல்லாதவன். வாணியை திருப்தி படுத்த முடியவில்லை. ஆனால் அவன் சொல்லிவிட்டான். என்னால் இவ்வளவு தான் முடியும். நமக்கு எல்லா வசதிகளும் இருக்கு. உனக்கு எங்கே எப்படி வேணுமோ, அப்படி நடந்துகொள். என்னை பற்றி கவலை படாதே. அதே சமயம் என்னையும் தொந்தரவு பண்ணாதே என்று முடிவாக சொல்லிவிட்டான். வெளி உலகுக்கு அவர்கள் கணவன் மனைவி. ஆனல் வாணியின் புண்டைக்கு கணவனாக பனி ஆற்றுபவர்கள் பலர் .சிலர் டெம்ப்ரவரி. சிலர் பகுதி நேர ஒப்பந்தகாரர் போல. அவள் பிறந்த நேரம் அப்படி. வயிற்று பசியை பொறுக்கும் அவளுக்கு , புண்டை பசியை பொறுக்க முடியாது. யார் கிடைக்கிறார்களோ, வயதில் சின்னவன்களோ, வாலிபர்களோ, நடுத்தர வயதினரோ உள்ளூரோ, வெளியுரோ, ஏழையோ பணக்காரனோ சிறு பூளோ அல்லது உலக்கை பூளோ, ஏதோ ஒன்னு அவள் புண்டையில் குத்தி அன்றைய நெருப்பை அணைக்க வேண்டும். முழு தீயை அனைத்தவ்ர்களும் உண்டு, கொஞ்சமாக தண்ணி தெளித்து விட்டு தன் இலயாமையை காட்டியவர்களும் உண்டு. இந்த புண்டை அக்னி நாலு நாளாக கொழுந்து விடு எரிந்து கொண்டு இருக்கிறது. தீயை அணைக்க ஒரு பூளும் கிடைக்கவில்லை. பணம் காசு, வசதி இருந்து என்ன பிரயோஜனம். தன் வீட்டு வேலைக்காரியை நினைத்து கொண்டாள். அந்த அஞ்சலை சொல்லுவாள். அம்மா, எனக்கு என்ன வசதி இருக்கோ இல்லையோ, இரவு சுகத்துக்கு பஞ்சமே இல்லை. தினமும் அவருக்கு நான் வேணும். ஒரு நாள் அது அசந்து படுத்தாலும், பழா போன என் சாமான் சும்மா இருக்காது. தினமும் போட்டு பழகி போனதாலே, நானே அவரை கூப்பிட்டு மெதிக்க சொல்லுவேன்.
