சென்னை பம்மலை தான்டி அனகாபுத்தூர் ரோடில் ஒரு ப்ளாட் கட்டிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள். அங்கு மேஸ்திரியாக வேலை பார்ப்பவன் முனுசாமி. நல்ல கருப்பு உடம்பு. திண்டிவனத்தில் அவன் குடும்பம் இருக்கு. வாரம் ஒரு முறை போய் பெண்டாட்டியின் புண்டையில் தூர் வாரி விட்டு வருவான். கட்டிடம் கட்டும் இடத்திலேயே தங்கி விடுவான். அந்த ப்ளாட் ப்ரோமோடருக்கு முனுசாமி வலது கை போல . இவனை நம்பி முழு வேலையும் ஒப்படைத்து விட்டு போய் விடுவார். சனிகிழமை சம்பளம் போடுவதற்கு மட்டும் வருவார். மற்றைய நாட்களில் முனுசாமி வைத்துதான் அதிகாரம். தன்னிடம் வேலை பண்ணும் சித்தாள்களின் பேரில் முனுசாமிக்கும் எப்போதுமே ஒரு கண்ணு.
அவனிடம் வேலை பண்ணி அவனுக்கு புண்டை காட்டாத சித்தாள்கள் மிக மிக குறைவு. விரல் விட்டு எண்ணி விடலாம். திங்கள் முதல் வெள்ளி வரை தனியாகதான் இருக்கிறான். அதுனால் அவனுக்கு தினம் ஒரு புண்டை தேவை.
அவனிடம் புதிதாக வேலை வந்து இருப்பவள் தான் இளம் பெண் ராணி. கல்யாணம் ஆகி ஒரு வருடம் தான் ஆகி இருக்கு. நல்ல கருப்பு உடம்பு. மெல்லிசு சரீரம். பெருத்த தொடைகள். குத்தி நிக்கும் முலைகள். முனுசாமியிடம் அளந்து தான் பேசுவாள். கூட வேலை பாக்கும் பெண்கள் முனுசாமியை பத்தியும் அவன் ராடை பத்தியும் சொல்லி இருப்பர்கள் போல. அவன் ராடை ராணி மனதுக்குள் எண்ணி பார்ப்பாள். ஆனால் அவனிடம் தயங்கி தயங்கிதான் பேசுவாள். முனுசாமிக்கும் அவள் மீது ஒரு கண். சுருங்க சொல்ல வேண்டுமானால், அவனிடம் வேலை பண்ணும் பெண்களில் அவன் பூள் போகாதது ராணியின் புண்டையில் மட்டும் தான்.
இந்த கட்டிட தொழிலாளர்களை அவ்வளவு சுலபமாக புரிந்து கொள்ள முடியாது. சில பெண்கள் கட்டாயத்தின் பேரில் புடவையை தூக்கி காட்டுவார்கள். சிலர் வலிய வந்து தூக்கி காட்டி குத்து வாங்கிகொண்டு போவார்கள். ராணி அதில் எந்த விதம் என்று பல புண்டைகளை பதம் பார்த்த அவனாலேயே கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. அவள் புண்டையில் தன் கொடியை நாட்டும் நாளுக்கு காத்து இருந்தான். இன்னும் சரியாக சொல்ல போனால், ராணியின் புண்டை தரிசனத்துக்கு வழி வகுத்து கொண்டு இருந்தான்.
