நானும் என் நண்பன் சேகரும் ஒரே வகுப்பில் படித்து வந்தோம். அவனுக்கு ஒரு தங்கச்சி பெயர் அபிராமி. அவர்கள் ஜயர் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். நான் அவன் வீட்டுக்கு போகும் பொழுதெல்லாம் அவள் ஏதாவது குறும்பு செய்வாள். நான் காலேஜ் படிப்பு முடிந்தவுடன் மும்பையில் ஒரு கம்பனியில் வேலைக்குச் சேர்ந்துவிட்டேன். சேகரும் அமெரிக்காவில் போய் செட்டில் ஆகிவிட்டான். ஒரு வருடத்துக்குப் பிறகு நான் என் சொந்த ஊரான சென்னைக்குச் சென்றேன். எனது வீடு ஜயர்கள் அதிகம் வசிக்கும் மைலாப்ப+ர் பகுதியில் உள்ளது. அன்று என் பழைய நண்பர்களைப் பார்க்கும் சந்தோசத்தில் வீட்டை விட்டு வெளியேறினேன்.
வீதியில் ஆட்கள் அங்கும் இங்கும் நடந்து திரிந்தார்கள். அவர்களின் நடுவே மஞ்சள் நிற காவ் சாரி அணிந்து ஒரு 16-17 வயதுள்ள அழகான ஒரு பெண் மெதுவாக என்னை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தாள். என் அருகில் வந்ததும் ‘ரவிண்ணா எப்ப வந்தீங்க” என்று கேட்டாள். அவள் யாரென்று முதலில் அடையாளம் காண முடியவில்லை. அவள் சேகரின் தங்கை என்று அறிமுகம் செய்தாள். ஏன்டி சின்னவாலு இப்படி அடையாளம் தெரியாம வளர்ந்திட்டயாடி என்று கேட்டேன். அவள் பதிலுக்கு மெதுவாக சிரித்தபடியே என் கூட கோயில் வீதியால் பேசிக் கொண்டே நடந்து வந்தாள். அவள் பார்ப்பதற்கு ஜீன்ஸ் படத்தில் வரும் ஜயர் ஜஸ்வர்யா மாதிரியே இருந்தாள். ஒரு சின்னதாக ஒரு வைர மூக்குத்தி அவள் கிளி மூக்கில் மினுங்கிக் கொண்டிருந்தது. அவள் சிரிக்கும் பொழுதெல்லாம் அவளது சிவந்த ரோஜா இதழ்கள் பளபளத்தது. அவள் அண்ணன் சேகரிடமிருந்து லெட்டர் வந்ததாக சொன்னாள். நாங்கள் சினிமா பற்றி எங்கள் கதையைத் திருப்பினோம்.
அவளுக்குப் பிடித்த நடிகை ஜஸ்வர்யா என்று சொன்னாள். நீயும் ஜஸ்வர்யா மாதிரித்தான் இருக்க என்று பதிலுக்குச் சொன்னேன். பொய் சொல்லாதங்க அண்ணா(???) என்றாள். கொஞ்சம் பொறு உனக்கிட்ட ஒண்ணு குறையுது என்றேன். அவள் உடம்பை ஒரு தரம் விரைவாக பார்த்துவிட்டு என்ன என்று கேட்டாள். பக்கத்தில் இருந்த கடையில் ஒரு முழம் ப+ வாங்கிக் கொடுத்துவிட்டு இதான் என்றேன். ( இந்தியப் பெண்களுக்கு மல்லிகை ப+ என்றால் உயிர்). இதை என் தலையில வச்சிவிடுங்கண்ணா என்று ஆசையோடு கேட்டாள். அவள் தலையில் வைத்துவிட்டேன். அவள் மெதுவாக வெட்கப் பட்டாள். அவள் அடிக்கடி என்னை அண்ணா என்று கூப்பிடுவது எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. (சில வேளை ஜயர் பெண்கள் தங்கள் புருசனை அண்ணா என்று கூப்பிடுவது வழக்கம்). அவள் வீட்டுக்கு வந்து அவள் அம்மாவை பார்த்துவிட்டு போகுமாறு கெஞ்சினாள். வா என்று அவள் வீட்டு வாசலுக்குப் போனோம். கதவு ப+ட்டிக் கிடந்தது. அவள் அம்மா கபாலேஸ்வரர் கோயிலுக்குப் போயிருப்பதாக ஒரு துண்டில் எழுதி வைத்துவிட்டு சென்றிருந்தாள். பிறகு வாறேன் என்று விட்டு திரும்பப் போனேன். உள்ளே வந்து அவள் கையால் போட்ட காப்பி குடித்துவிட்டு போகுமாறு என்னை கட்டாயப் படுத்தினாள். அவள் ப+ச்சட்டிக்கு கீழே இருந்த சாவியை எடுத்து கதவைத் திறந்தாள்.
