தீராத விளையாட்டு பிள்ளை என்பது போல நானும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறேன்.
ஜாலியாக ஊர் சுற்றுவதும், கண்ணில் காணும் கன்னியர்களை கடைக்கண்ணால் பார்த்து நேரம் போக்குவதும், ஆண்டிகளின் அட்டகாசமான அடிவயிரையும், அதனோடு இருக்கும் சின்ன அற்புத தொப்புளையும் பார்த்து மயங்குவதும் என காலமும் நேரமும் செல்கிறது.
அடடா நான் யார் என்று தெரியவில்லையா. கோவிச்சுக்காதீங்க சொல்லிடுறேன்.
பெயர் : சரவணன்
ஊர் : இந்தியாவின் தென் முனை
வயது : 22
படிப்பு : கஷ்டப்பட்டு 12 ஆவது வகுப்பு (மேலே சொன்னபடி சுற்றினா படிப்பு எப்படி வரும்)
உடல் : மங்காத மா நிறம். கட்டு மஸ்தான பாடி.
செல்ல பெயர் : தண்ட சோறு, தடி மாடு, ஊர் சுற்றி, பொறுக்கி (இது போதும்)
கன்னிப் பெண்களை சைட் அடிப்பதும், ஆண்டிகளை பார்த்து ஜொள் விட்டு பின் கை அடிப்பதும் என என் நண்பர்கள் கூட்டம் குதூகலமாக இருக்கும்.
இருக்கும் ஒரே பிள்ளையும் இப்படி பொறுப்பில்லாமல் ஊர் சுற்றுகிறதே என வீட்டில் ஒரே கவலை. அமர்க்களமாக சென்று கொண்டிருந்த வாழ்க்கையில் ஒரு திடீர் திருப்பம். என் அம்மாவின் தம்பி மலேசியாவில் இருந்தார். அம்மா அவரிடம் ஓயாமல் எனக்கு ஒரு வேலை ஏற்பாடு செய்ய சொல்வார். அவரது ஆலோசனைப்படி நான் கம்ப்யூட்டர் படித்தால் வேலை ஏற்பாடு செய்வதாக சொன்னார்.
எனவே ஒரு சுப யோக தினத்தில் எங்கள் ஊரில் இருந்த ஒரு கம்ப்யூட்டர் மையத்திற்கு அப்பா என்னை அழைத்து சென்றார். வெட்ட இழுத்து செல்லப்படும் ஆடு போல அவர் பின்னால் அமைதியாக சென்றேன். பின்ன கம்ப்யூட்டர் படிக்க விருப்பம் இருந்தால்தானே ஆசையோடு செல்ல முடியும். நமக்கும் படிப்புக்கும் ரொம்ப தூரம்.
கம்ப்யூட்டர் மையத்திற்கு வந்தோம். பெயர் பலகையை பார்த்தேன். “கஸ்தூரி கணினி மையம்” என கொட்டை எழுத்தில் பலகை மின்னியது. உள்ளே சென்றோம். அங்கே ஒரு திரிபுர சுந்தரி நின்று கொண்டிருந்தாள். இவளை பார்ப்பதற்காகவே படிக்க வரலாம் போல தோன்றியது. அப்படி ஒரு அழகு. அவளைப் பற்றி.
பெயர் : தெரியாது. பின்பு கேட்டு சொல்கிறேன்.
வயது : 20 இருக்கலாம்.
படிப்பு : கம்ப்யூட்டர் சொல்லி கொடுக்கும் அளவுக்கு என்று நினைக்கிறேன்.
உடல் : காந்த கண்ணழகி,
பட்டு போன்ற கன்னங்கள்,
கடிக்கத் தூண்டும் உதடுகள்,
அளவெடுத்து செய்ததது போன்ற கூர் முலைகள்,
இடை இருக்கிறதா, இல்லையா என பட்டிமன்றம் நடத்தலாம்.
மொத்தத்தில் ரவி வர்மன் வரைந்த ஓவியத்திற்கு பிரம்மா உயிர் கொடுத்திருக்க வேண்டும்.
பச்சை கலர் சேலையில் அம்சமாக இருந்தாள்.
சேலைக்குள் மறைந்திருந்த தொப்புள் அங்கிருந்து என்னை சைட் அடித்தது.
அப்பாவின் குரல் என் மன ஓட்டத்தை தடுத்தது.
“என் பையனை சேர்க்க வேண்டும்”
“இருங்க சார், மேடம் இப்போது வருவார்கள்” தேனாய் வந்தது அவள் குரல்.
“அப்போ நீங்க”
“நான் கம்ப்யூட்டர் பயிற்றுவிக்கும் ஆசிரியை” என்றாள்.
அங்கிருந்த இருக்கையில் அமர்ந்தோம். சற்று நேரத்தில் அம்சமாக ஒரு ஆண்டி வந்தார். எனக்கு உடனே “கண்ணா ரெண்டு லட்டு திங்க ஆசையா” என்ற விளம்பர வசனம்தான் நினைவுக்கு வந்தது. காரணம் அந்த ஆண்டியின் அழகு.
பெயர் : கஸ்தூரி
வயது : 37
உடல் : சற்றே பூசி மெழுகினார் போன்ற வாகு.
உருண்டை கண்கள்.
அதன் துடிப்பு அழகுக்கு அழகு.
பொவ்விய பன் போன்ற கன்னங்கள்.
கூர்மையான மூக்கு.
சற்றே பருத்த உதடுகள்.
முலைகள் அவளது அழகை தூக்கி நிறுத்தும் எழில் பெட்டகங்கள்.
அவை ஜாக்கெட்டிற்குள் அடங்க மாட்டோம் என்று அடம் பிடித்துக் கொண்டிருந்தன.
இடையை பார்த்தால் இந்த ஜென்ம விமோசனம் கிடைத்து விடும்.
நம் கண்களை அங்கேயே கட்டிப் போட்டு விடும்.
அதில் சின்ன உரல் போல இருந்த அவள் தொப்புள் கொள்ளை அழகு.
அவள் குண்டிகள் சிறுத்து வதங்கியது போல இல்லாமலும், மிகவும் பெருத்து அலங்கோலமாக இல்லாமலும் அளவோடு அம்சமாக அமைந்து அவள் பின் புறத்தை தூக்கி நிறுத்தியது.
இந்த குண்டியை அவளது நீண்ட ஜடை நடக்கும் போது இடதும் வலதுமாக நலம் விசாரித்து செல்லும் அழகைக் காணக் கண் கோடி வேண்டும்.
நளினமாக நடந்து வந்தவள் நாற்காலியில் அமர்ந்தாள்.
“சொல்லுங்க சார், என்ன விசயம்”
“அம்மா, நான் பக்கத்து தெருவில் இருக்கிறேன், இவன் என் மகன் சரவணன். இவனை உங்கள் கம்ப்யூட்டர் நிலையத்தில் சேர்க்க வந்திருக்கிறேன்”
“ரொம்ப நல்லது சார், சேர்த்துக்கலாம். என்ன படித்திருக்கிறான்”
“12 ம் வகுப்பு படித்திருக்கிறான்”
“பார்த்தால் கல்லூரி படித்தவன் போல தெரிகிறதே”
“விளையாட்டு பிள்ளை, படிக்காமல் இருந்து விட்டான்”
“அதை பற்றி கவலைப் படாதீர்கள். தம்பி உனக்கு கம்ப்யூட்டர் படிக்க விருப்பம்தானே”
சைட் அடிப்பதற்கு லட்டு போல ரெண்டு பேர் இருக்கும் போது யாராவது வேண்டாம் என்று சொல்வார்களா என நினைத்தேன்.
“என்ன தம்பி பதிலையே காணோம்”
“ரொம்ப இஷ்டம் மேடம். எப்படியாவது முடிக்கணும்”
“இந்த துடிப்புதான் முக்கியம். நீ சீக்கிரமா முடிச்சிருவ” என்று சொல்லி விட்டு என்னை அந்த நிலையத்தில் சேர்த்தாள்.
எனக்கு ஒதுக்கப் பட்ட நேரம் மாலை 5 மணி முதல் 6 மணி வரை. 6 மணிக்கு அந்த செனட்டர் மூடப்படும்.
நான் சேர்ந்து நாள் தவறாமல் சைட் அடித்துக் கொண்டே என் படிப்பையும் தொடர்ந்தேன். அடிப்படை அறிவு. டாலி, எம்எஸ் ஆபிஸ், எக்செல், நெட் சம்பந்தமானவை என அனைத்தையும் படித்தேன். என் வீட்டில் ஒரே சந்தோசம். பிள்ளை இப்போதாவது திருந்தி நன்றாக படிக்க ஆரம்பித்து விட்டானே என.
இப்படி ஆறு மாதங்கள் கடந்தது. எவ்வளவோ முயற்சி செய்தும் அந்த கம்ப்யூட்டர் சொல்லி தரும் பைங்கிளியோடு பழக முடியவில்லை. யாருடனும் ஆனாவசியமாக பேச மாட்டாள். ஆனால் பார்க்கும் போது நன்றாக சிரிப்பாள். அவள் பெயர் மட்டுமே தெரியவந்தது. அவள் பெயர் அமுதா.
அன்று அமுதா வரவில்லை. இன்றைக்கு கண்களுக்கு குழுமை இல்லையே என ஏங்கி கொண்டே, சரி இணையத்திலாவது எதையாவது பார்ப்போம் என தேடிக் கொண்டிருந்தேன். நண்பர்கள் அதில் காமப் படங்கள் எல்லாம் இருக்கும் என்று சொன்னது நினைவுக்கு வரவே அவைகளை தேட ஆரம்பித்தேன். கண்ணுக்கு குளுமையாக நிர்வாணப் படங்களும், நீலப் படங்களும் திரையில் வந்து விழுந்தன. சுற்றிப் பார்த்தேன். எல்லோருமே அவரவர் வேலையில் கணினியில் மும்முரமாக இருந்தனர். நானும் நிர்வாணத்திலும், நீலத்திலும் நினைவே இல்லாமல் மூழ்கி கிடந்தேன். மணி ஆறு அடித்தது. எல்லோரும் கிளம்ப ஆரம்பிக்கவே நானும் கிளம்ப தயார் ஆனேன்.
அப்போது ஒரு மாணவன் “சரவணா நீ வீட்டுக்கு போகும் முன் மேடத்தை பார்த்து விட்டு போகணுமாம்” என்றான்.
என்னவோ ஏதோவென்று அவர்கள் முன்னால் போய் நின்றேன்.
“சரவணா உட்காரு” என உட்கார்ந்தேன்.
“படிப்பு எல்லாம் எப்படிப் போகுது”
“நன்றாக உள்ளது. ஏறக்குறைய எல்லாம் படித்து விட்டேன்”
“வெரி குட். ஆனா இங்க சொல்லிக் குடுக்காத இன்னும் நெறைய விசயமும் படிச்சிருக்க போல”
“என்ன மேடம். ஒண்ணுமே புரியலியே”
“இன்றைக்கு கம்ப்யூட்டரில் என்ன பார்த்துக்கிட்டிருந்த”
அடடா உலகை மறந்து பார்த்தது தப்பாக போய் விட்டதே என நினைத்தேன்.
“என்னடா பதிலையே காணோம்”
“அது வந்து…..வந்து….”
“என்னடா வந்து போயினு கிட்டு. எவ்வளவு துணிச்சல் உனக்கு” என கூற நான் செய்வது தெரியாமல் தலை கவிழ்ந்து இருந்தேன்.
“நிமிர்ந்து பாரு. நீ அதில பார்த்தியே யாராவது என்னை மாதிரி இருந்தாங்களா” என்று கேட்க நான் பதிலே சொல்லவில்லை.
“சொல்லு, தைரியமா சொல்லு, என்ன போல இருந்தாங்களா” என்று கஸ்தூரி கேட்க நான் துணிச்சலை வரவழைத்துக் கொண்டு
“அதில் உள்ள யாரும் உங்கள போல இல்ல. நீங்க அழகோ அழகு மேடம்”
“அப்ப ஏன் என்ன விட்டுட்டு அவங்கள போய் பார்க்குற” என்று கேட்ட கேள்வியில் நிலை குலைந்து என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் இருக்க அவளோ இருக்கையில் இருந்து எழுந்து என் அருகில் வந்தாள்.
மேசையில் குனிந்து கொண்டே என் தலையை தூக்கி விட என் கண்களில் விடுதலைக்காக ஏங்கிய அவள் முலைகள் தெரிய என் சுன்னி எழும்ப ஆரம்பித்தது.
செல்லமாக என் கன்னத்தில் தட்டி விட்டு,
“வாடா, போகலாம்” என சொல்ல எழும்பினேன்.
வெளியே வந்து கதவை பூட்டிய பின் “வா வந்து காரில் ஏறு. எங்க வீட்டுக்கு போகலாம்”
“இல்ல மேடம் நான் வீட்டுக்கு போகணும்” என
:சரி உன் விருப்பம். ஆனா இன்றைக்கு நடந்ததை நான் உன் அப்பாவிடம் சொல்லி விடுவேன்” என்று சொல்ல வேறு வழியே இல்லாமல் காரில் போய் ஏறினேன்.
வீட்டுக்குள் சென்ற உடன் கதவை பூட்டி விட்டு என்னை கட்டிப் பிடித்து முத்தமிட்டாள். புதிதாக ஓன்று என் உடலுக்கு கிடைக்கவே உணர்வு அலைகள் மூளையை தூண்ட என் கைகள் அவளை கட்டிப் பிடித்தன. என் சுன்னி துடித்தது. நானும் அவளை முத்தமிட்டேன்.
“வா படுக்கை அறைக்குப் போகலாம்” அவள் பின்னழகை ரசித்துக் கொண்டே அவள் பின்னே சென்றேன்.
அங்கே………..
அவள் நடந்து சென்றதே ஒரு அழகு.
அவள் நடக்கும் போது இரண்டு பிட்டங்களும் தங்கள் அழகை கூந்தல் மறைத்து விடக் கூடாது என்பதற்காக அதை இரண்டும் மாற்றி மாற்றி தள்ளி விட்டுக் கொண்டிருந்தன.
அந்த அழகில் மயங்கி ருசித்துக் கொண்டே சென்றேன்.
படுத்தால் இப்படி ஒரு படுக்கை அறையில் படுக்க வேண்டும் என்பது போல மிக நேர்த்தியாக வடிவமைக்கப்பட்ட அறை. அறைக்குளே ஒரு நறுமணம் என்றால் அவள் தலையில் வைத்திருந்த பிச்சிப்பூ வாசனை அதை மிஞ்சி நின்றது.
படுக்கை அருகில் நின்று கொண்டு இரண்டு கைகளையும் விரித்து தன் காமக் கண்களால் என்னை அழைத்தாள். காந்தத்தை கொண்டு சென்றதும் இரும்பு ஓடி சென்று ஒட்டிக் கொள்வது போல அவள் கண்களால் ஈர்க்கப்பட்டு அருகில் சென்றேன். என்னை அப்படியே அணைத்துக் கொண்டாள்.
அறை தந்த மணமும், பூ வாசனை தந்த கிறக்கமும், அவளின் காம கதகதப்பும் எனக்குள் காமத்தை தட்டி எழுப்ப நானும் அவளை அணைத்தேன். என் சுன்னியும் உயிர் பெற ஆரம்பித்தது. என் தலையை பற்றிப் பிடித்து நெற்றி, கண், மூக்கு என முத்த மழை பொழிந்து என் கன்னங்களை சப்பினாள், கடித்தாள். நானோ காம கிறக்கத்தில் துவண்டேன்.
