அவர்கள் வீட்டில் வேலை பண்ணுவாள் முத்து என்கிற முத்துலக்ஷ்மி. வயது இருபத்தி நாலு கூட இருக்காது. கல்யாணம் ஆகி மூனு வருடங்கள் இடைவிடாமல் ஓத்து அதுக்கு பலனாக ஒரு பெண் குழந்தையை பெற்றாள். அந்த குழந்தைக்கு ஒரு வயது பூர்த்தி ஆவதற்குள் அவள் புருஷன் மஞ்சள் காமாலை நோயினால் இறந்து போனான். இந்த கழ்டம் போறது என்று, அந்த குழந்தையும் ஒரு வயதுக்கும் போய் விட்டது. தனி மரமாக இருந்த முத்துவை, பத்மாவதி மாமி வேலை கொடுத்து அப்போ அப்போ பணம் குடுத்து காப்பாத்தி வருகிறாள். முத்துவும் ரொம்ப விசுவாசமா இருப்பாள். நேரம் காலம் பார்க்காமல் வேலை பண்ணுவாள். ஒரு சில சமயங்களில் பத்மாவதி, முத்துவை தன் சொந்த பெண் போல கூட நடத்துவாள். முத்து நல்லவள் தான்.
ஆனால் அவள் இளமை அவளுக்கு எதிரி. தன் வயது பெண்கள் கணவனை தினமும் ராத்திரி மற்றும் பகலிலும் ஓத்து சுகம் காணுகிறார்கள். ஆனால் முதுவுக்கோ அந்த ராசி இல்லை. விரலை விட்டு குடைந்து கொண்டால்தான் உண்டு. அல்லது சில காய் கறிகள் அவளுக்கு உதவியாக இருக்கும். பத்மாவதி
மாமி கூட சொல்லி பார்த்தாள். ஏய் முத்து, நீ இன்னுமொரு கல்யாணம் பண்ணிக்கோடி. . எத்தனை
நாளா தனி மரமா காஞ்சு போய் இருப்பே. உனக்கு சின்ன வயசு. நீ பூத்து குலுங்க வேண்டாமா என்பாள். அப்படி சொல்லும் நாளெல்லாம் முத்துவுக்கு புண்டை பொங்கும். நீர் கசியும். ஆனால்
மறு கல்யாணத்தை பற்றி அவள் யோசிக்கவே இல்லை. இப்படியே நாட்கள் போய் கொண்டு இருந்தன.
அன்று ஒரு நாள், அவள் தன் தூரத்து சொந்தம் கஸ்துரியை பார்க்க அயோதியகுப்பம்
வீட்டுக்கு போனாள். கதவு சாத்தி இருந்தது. குரல் கொடுத்து பார்த்தாள். பதில் இல்லை. மெதுவாக
உள்ளே எட்டி பார்த்தாள். உடனே தலையை வெளியே இழுத்துகொண்டாள். அங்கே கஸ்துரி
உடம்பில் துணி இல்லாமல் மல்லாக்க படுத்துக்கொண்டு இருந்தாள்.
