ரமேஷ் காலேஜில் இறுதியாண்டு படிப்பவன். அவன் கும்பகோணம் அரசு கலைக்கல்லூரியில் படிப்பதற்க்காக தினமும் ரயிலில் பயணம் செய்பவன். அவன் ஒரு நடுத்தர குடும்பத்தில் பிறந்து இருந்ததால், அவனால் காரிலோ அல்லது பைக்கிலோ செல்ல முடியாத சூழ் நிலையிலும், ஆடம்பர சிலவு செய்வதற்க்கு போதிய பணம் இல்லாததாலும் அவனுடைய நண்பர்கள் பழக்கம் குறைவாகவே இருந்தது. ரயில் பயணம் செய்யும்பொழுதும் ஜன்னலோரம் அமர்ந்தவண்ணம் பட்டபடிப்பின் முதல் இரண்டு ஆண்டுகளை கழித்தான். அவனுடைய நண்பர்களும் அவனை கிண்டலும், கேலியும் செய்வதோடு மட்டுமல்லாமல் – ரயில் நிற்க்கும் ஒவ்வொரு ஸ்டேசனிலும் கீழே இறங்கி கல்லூரி பெண்கள் ஏறும் ரயில் பெட்டிக்கு முன்னே நின்றுக்கொண்டு கல்லூரி பெண்கள் ஏறும் அழகை ரசித்துக்கொண்டும், ஒவ்வொரு பெண்ணாக பார்த்து அவர்கள் போட்டு இருக்கும் உடைகளை ரசித்துக்கொண்டும், ரயில் படிக்கட்டில் ஏறும்போது கல்லூரிப்பெண்களின் தாவணி, சுடிதார் மேல் போட்டு இருக்கும் துப்பட்டா விலகும்பொழுது அவர்களின் முலைகளின் பரிணாமத்தை மனதில் கொண்டு சந்தோசபட்டும், ரயில் புறப்படும்போது ஓடி வந்து ரயில் படிக்கட்டில் பிரயாணம் செய்து அதனை ரமேஷிடம் சொல்வார்கள்.
நண்பர்கள் சொல்வதை கேட்கும்பொழுதேல்லாம், தானும் இறங்க வேண்டும், கன்னிப்பெண்களை பார்த்து ரசிக்கவேண்டும் என்ற ஆசை மனதில் தோன்றி இருந்த போதிலும் குடும்ப சூழ் நிலை காரணமாகவும், பெற்றோர்களின் கண்டிப்பு தன்மையாலும், யாராவது பார்த்து வீட்டில் சொல்லி விட்டால் என்ன செய்வது என்ற பயத்தினாலும் – இரண்டாண்டுகளை கட்டுப்பாடோடு காலேஜ் வாழ்க்கையை கழித்தான். கடந்த இரண்டாண்டுகள் நண்பர்கள் சொன்ன சின்ன, சின்ன ஆசைகள் மூன்றாம் ஆண்டு நிறைவேறப்போகிறது என்பதை அவன் சாந்தியை பார்த்தபோது தான் பெண்ணின் மேல் கொண்ட மோகம் அவன் மனதில் தோன்றியது.
எப்பொழுதும்போல் ரமேஷ் ரயில் பெட்டியின் ஜன்னலோரம் உட்காரந்து இருக்கும்பொழுது, சாந்தி என்ற பெண் அவன் உட்கார்ந்து இருந்த ரயில் பெட்டியை தாண்டி முன்னால் உள்ள பெண்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட ரயில் பெட்டிக்கு அவசரம், அவசரமாக சென்று கொண்டு இருப்பதை பார்த்தவண்ணம் ரமேஷ் உட்கார்ந்து இருந்தான். அவள் அன்ன நடை போல் நடந்து ஒய்யாரமாக செல்வதையும், தலை முடியை இரட்டை ஜடை போட்டு தலை நிறைய மல்லிகை பூவும், காதோரம் ஒரு ரோஜா பூவுமாக சாந்தி மற்ற தோழிகளுடன் ரமேஷ் உட்கார்ந்து இருக்கும் இடத்தை கடந்து செல்ல, செல்ல ரமேஷ் மனம் சாந்தியை மறுபடியும் காண ஆவலாய் இருந்தான். ரயில் நிற்கும் அடுத்த ரயில் நிலையத்தில் பார்க்கலாமா? அப்படி பார்க்க சென்றால் இத்தனை வருடங்களாக பெட்டி பாம்பாக ரயிலில் பயணம் செய்தவன் இன்று மட்டும் ஏன் கீழே இறங்கினான்? என நண்பர்கள் கேட்பார்களே என வெட்கபட்டும், சாந்தியை காண வேண்டும் என்ற சிந்தையாலும் உட்கார்ந்து இருக்கும்பொழுது ரயில் கும்பகோணம் ரயில்வே நிலையத்தில் நுழைந்தது. ரமேஷ் சிந்தனையிலிருந்து விடுபட்டவனாக ரயிலை விட்டு இறங்க வேண்டும் என்பதால், ரயிலின் படிக்கட்டில் மெதுவாக இறங்கும் முன்னர், ரமேஷின் மனதை மயக்கிய அந்த பைங்கிளியை காண்போமா? என்ற ஏக்கத்தில் நிற்கும்பொழுது, ரமேஷின் முன்னால் உள்ள ரயில் பெட்டியிலிருந்து சாந்தி மெதுவாக இறங்கினாள். அவளை தொடர்ந்து அவள் தோழிகளும் இறங்கினார்கள்.
அவள் கல்லூரிக்கு முதலாம் ஆண்டு என்பதால், அவளுடன் பள்ளிக்கூடத்தில் படித்த தோழிகளும் அவளுடன் புடை சூழ ரயில்வே நிலையத்தை விட்டு வெளியே வந்து – அரசலாறு பக்கத்தில் உள்ள அரசினர் மகளிர் கல்லூரியை நோக்கி நடக்கலானாள். ரமேஷும், சாந்தி பின்னால் மகாமக குளம் வரை அவள் பின்னழகை ரசித்த வண்ணம் நடந்து வந்தான். சாந்தி நடக்கும்பொழுது, அவள் பாதம் நோகாமல் அன்ன நடை நடந்து செல்ல, செல்ல அவள் மெல்லிய இடையை ரசித்தும், சாந்தியின் குண்டியின் அசைவுக்கேற்ப ரமேஷின் மனமும் பறந்து சென்றது. ரமேஷின் இந்த நடவடிக்கைகள் அவனுக்கே ஆச்சரியமாக இருந்தது.
ரமேஷுடன் வந்த அவன் நண்பர்கள் – ரமேஷிடம் புதுமுகத்தில் உன்னை இழந்து விட்டாயா? உனக்கும் பெண் மேல் காதல் வந்து விட்டதா? அல்லது காமமா? அல்லது மோகமா? இத்தனை வருடங்களாக படிக்க வந்த இடத்தில், படிக்க வந்த கன்னிபெண்கள் பின்னால் ஏன் அழைகிறீர்கள் என எங்களுக்கெல்லாம் புத்திமதி சொன்ன நீயா? இப்படி ஒரு பெண் பின்னால் பேயறைந்தவன் போல் பிரமித்து அவள் பின்னாலேயே வந்தாய்? நாங்கள் எல்லோரும் உன்னை கண்காணித்து தான் ரயில்வே ஸ்டேஷனிலிருந்து மகாமக குளம் வரை வந்தோம் என ரமேஷின் நண்பர்கள் ரமேஷை பார்த்து கிண்டல் செய்ததோடு மட்டுமல்லாமல், அந்த பெண் கல்லூரிக்கு சென்று விட்டு மாலை ரயிலில் செல்ல ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்கு வருவாள் அப்பொழுது அவளை பார்த்து ஜொள்ளு விடலாம் என்றார்கள்.
மதியம் சாப்பிடும் நேரத்திலும், வகுப்பு அறையிலும் சாந்தி என்ற தேவதையை மீண்டும் காணப்போகிறோம் என்ற ஆவலில் பாடத்தில் கவனம் செலுத்தாமல் பகல் கனவு கண்டு கொண்டு இருந்தான் ரமேஷ். மாலை வகுப்புகள் முடிந்து காவேரி ஆற்று பக்கத்தின் கரையில் இருந்த அரசினர் ஆடவர் கல்லூரியிலிருந்து பாலத்தில் தன் நண்பர்கள் புடை சூழ பாலத்தில் நடந்து வந்தான். அப்பொழுது ரமேஷின் மனதில், “காவேரிக்கரையில் நான் படிக்க, சாந்தியோ அரசலாறு கரையில் உள்ள கல்லூரியில் பயிலுகிறாய்” என நினைத்தவண்ணம் வந்தான். நான் உன்னை நினைக்கிறேன், ஆனால் நீயோ தோழிகளுடன் உல்லாசமாக நடந்து சென்று விட்டாயே என்ற உள் மனதின் ஆதங்கத்தில் மெளனமாக நண்பர்களுடன் தேனீர் அருந்த கோர்ட்டுக்கு பக்கத்தில் எப்பொழுதும் தேனீர் அருந்தும் கடைக்கு வந்தான். தேனீர் அருந்தி விட்டு நண்பர்களுடன் ரயில்வே ஸ்டேஷனை நோக்கி பேசிகொண்டே நடக்கலானான். ரமேஷின் முகபாவனையை அறிந்த அவனுடைய நண்பர்கள், ரமேஷிடம் – நண்பா, உனக்கு அந்த (சாந்தி) பெண் மேல் காதல் வந்து விட்டது. அந்த பெண்ணை பார்த்தால் சற்று வசதி உள்ள வீட்டுப்பெண் போல் தெரிகிறது. பார்த்து பழகு, அவர்கள் குடும்பத்திற்க்கு தெரிந்தால் பெரிய பிரச்சனை ஆகி விடும் என்றார்கள்.
நண்பர்கள் சொல்லும் எந்த அறிவுரையும், ரமேஷின் காதில் விழவில்லை – காரணம் காதலுக்கு தான் கண்ணில்லையே, ஒருத்தியை நினைத்து மனம் நாடிய பிறகு அங்கே எவ்வித தடங்கள் வந்தாலும் அதனை தன்னால் சமாளிக்க முடியுமா? அல்லது முடியாதா? என்ற கேள்விக்கே இடமில்லை என்பதை ரமேஷும், ரமேஷ் நண்பர்களும் உணரலானார்கள். நண்பர்களுடன் செல்வம் தியோட்டர் வழியாக ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்கு வந்தார்கள். நண்பர்கள் புடை சூழ ரயில்வே ஸ்டேஷனில் ஒரு பக்கத்திலிருந்து மறு பக்கம் வரை கல்லூரிப்பெண்கள் வந்து விட்டார்களா? என நோட்டம் செய்தபொழுது பாவையர்கள் யாரும் வரவில்லை என்பதையும், அவ்வாறு வந்தவர்கள் இங்கொன்றும், அங்கொன்றுமாக உட்கார்ந்து இருப்பதை பார்த்து விட்டு, கல்லூரி குமரிகள் வரும் ஸ்டேஷன் வாசலுக்கு நேராக உள்ள சிமெண்ட் மேடையில் ரமேஷும், ரமேஷின் நண்பர்களும் உட்கார்ந்தார்கள்.
ரயில் வருவதற்கு பத்து நிமிடத்துக்கு முன்னால் சாந்தியும், அவளது தோழிகளும் வந்ததை பார்த்த ரமேஷுக்கு மனதில் ஒரு வித புத்துணர்வு ஏற்பட்டது. சாந்தி செல்லும் திசையை நோக்கி இருந்த ரமேஷ், நண்பர்களுடன் சாந்தி போன திசையை காண்பித்து அந்த இடத்துக்கு போகலாம் என சொன்னவுடன் நண்பர்களும் அவனுடன் நடந்து சென்று சாந்தி நிற்கும் இடத்துக்கு 10 அடி தூரத்தில் நின்றுக்கொண்டு பேசிகொண்டு இருந்தனர். ரமேஷ் மட்டும் சாந்தியை வைத்த கண் மாற்றாமல் சாந்தியையே பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். சாந்தி ரயில் பயணத்தில் புதியவள் என்பதால், தன்னை யார்? யார்? பார்க்கிறார்கள் என நினைக்காமல், தன் தோழிகளுடன் அன்றைய வகுப்பில் நடந்த சம்பவத்தையும், பாடத்தை பற்றியும் பேசிக்கொண்டு இருந்தாள். சாந்தி பேசும் அழகை ரசித்தவண்ணம் ரமேஷ் நின்றுக்கொண்டே இருந்தான். அந்த நேரத்தில் புகையை கக்கிகொண்டு முதலாவது பிளாட்பாரத்தில் ரயில் வந்து கொண்டு இருந்தது. ரயில் நிற்கும்முன்னே பெண்களுக்கு உரிய பெட்டி எங்கே நிற்கும் என்ற ஆவலில் கல்லூரி பெண்கள் நின்று கொண்டு இருந்தார்கள். கல்லூரி விடலைகளோ பெண்களுக்கு ஒதுக்கி இருக்கும் பெட்டிக்கு பக்கத்தில் அடுத்தடுத்த பெட்டியில் ஏற ஆவலாக இருந்தார்கள்.
