மணி இரவு பத்தை நெருங்கியிருந்தது. நான் டிவியில் பிசினெஸ் நியூஸ் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்போதுதான் மஹா வந்து எனக்கு அருகே சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டாள். அவளுடைய முழுப்பெயர் மஹாலக்ஷ்மி. என்னுடைய மருமகள். என் மகன் அனிருத்தின் மனைவி.
“கொஞ்ச நேரம் ‘செல்லமே’ பாத்துக்கவா மாமா…? இன்னும் பத்து நிமிஷத்துல முடிஞ்சுடும்..” என்று கொஞ்சம் கெஞ்சும் குரலிலேயே கேட்டாள்.
“ம்ம்ம்.. மாத்திக்க மஹா..”
மஹா எனக்கு அருகே கிடந்த ரிமோட்டை எடுத்து சன் டிவிக்கு மாற்றினாள். ராதிகா யாருடனோ கோபமாக பேசுவதை ஆர்வமாக பார்க்க ஆரம்பித்தாள். என் பார்வை டிவி திரையில் இருந்து விலகி, என் மருமகளின் மேல் படிந்தது.
எவ்வளவு கவர்ச்சியாக இருக்கிறாள் இவள்..? சந்தன நிறத்தில், சதைப்பிடிப்பான இவளது தேகம் எப்படி மினுமினுக்கிறது..? பெரிய கண்களும், தடித்த உதடுகளும் இவளது வட்ட முகத்துக்கு எவ்வளவு அழகு சேர்க்கின்றன. கும்மென்று குத்தி நிற்கும் முலை மேடுகள் எத்தனை அம்சமாய் இருக்கின்றன…? இந்த வயதிலும் என் பூலை நட்டுக்கொள்ள வைக்கின்றனவே..? பூசணிக்காயை புடவைக்குள் மறைத்து வைத்தது போல எவ்வளவு பெரிய புட்டங்கள்..? இவள் நடக்கும்போது அந்த குண்டி சதைகள் தனியாய் அசைந்து குலுங்குவது பார்ப்பதற்கு எவ்வளவு அழகாய் இருக்கிறது..? இவளுடைய குறுகிய இடை, அந்த பருத்த முலைகளையும், கொழுத்த குண்டியையும் எவ்வளவு எடுப்பாக காட்டுகிறது..? எந்த ஆணையும் தவறு செய்ய தூண்டும் பேரழகியாக அல்லவா இருக்கிறாள்..?
என்னடா இந்த விவஸ்தை கேட்டவன் மகனின் மனைவியை ரசிக்கிறானே என்று நினைக்கிறீர்களா? நீங்கள் என்ன வேண்டும் என்றாலும் நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். எனக்கு கவலையில்லை. நான் என் மனதில் பட்டதை சொல்லப் போகிறேன். முதலில் என்னைப் பற்றி சொல்லுகிறேன். எனக்கு வயது இன்னும் இரண்டு ஆண்டுகளில் ஐம்பதாகிவிடும். ஆட்டோமொபைல் ஸ்பேர் பார்ட்ஸ் தயாரிக்கும் கம்பெனியை இருபது வருடமாக நடத்தி வருகிறேன். அனிருத் எனக்கு ஒரே மகன். எஞ்சினியர். அவன் படித்து முடித்ததும் கம்பெனியை அவன் பொறுப்பில் விட்டுவிட்டு நான் மெல்ல மெல்ல ஒதுங்கிக் கொண்டேன். வாரத்துக்கு ஒரு முறையோ, இரண்டு முறையோ சென்று கணக்கு வழக்கு பார்ப்பதோடு சரி. மற்றபடி வீட்டில் ஓய்வுதான்.
