வினிதாவுக்கு வயது இருபத்தி எட்டு ஆச்சு. பாக்காத வரங்கள் இல்லை. வேண்டாத ஸ்வாமிகள் இல்லை. போகாத கோவில்கள் இல்லை. இருப்பினும் என்னோவோ தெரியவில்லை அவளுக்கு கல்யாணம் தட்டி கொண்டே போனது. வினிதா எஞ்சினீரிங் முடித்து விட்டு ஒரு சாப்ட்வேர் கம்பெனியில் நல்ல வேலை. நல்ல சம்பளம். ப்ளாட் கூட வாங்கியாச்சு. ஆனால் மாப்பிள்ளை கிடைக்க வில்லை. பார்க்க அம்சமாக இருப்பாள். இதோ கல்யாணம் ஆகி விடும்.தை பிறந்தால் வழி பிறக்கும் என்று நம்பினார்கள். தை போய் ஆடி வந்து மீண்டும் தை வந்தது. கல்யாணம் மட்டும் வரவில்லை.
வர வர வினிதாவுக்கே தன் மீது வெறுப்பு வந்தது. இருக்காதா பின். தன்னுடன் காலேஜில் படித்த அனைத்து பசங்களுக்கும் பெண்களுக்கும் திருமணம் முடிந்து விட்டது. எல்லோருக்கும் ஒரு குழந்தை கூட பிறந்தாச்சு. நாலு பெண்களுக்கு ரெண்டாவதும் பிறந்து, இனி ஓத்து மூணாவது வந்து விட போகிறது என்று அஞ்சி ஷ்டர்லைஷேஷன் ஆபரேஷன் பண்ணிக்கொண்டு லைபை என்ஜாய் பண்ணுகிறார்கள். ஏன். தன் வீட்டில் வேலை பண்ணும் தாயம்மாவின் பெண்ணுக்கு வினிதா வேலைக்கு போன பின் கல்யாணம். ரெண்டு குட்டி போட்டு இப்போது அவளுக்கு வயத்தில் எட்டு மாதம். எல்லோரும் இப்படி இருக்கும்போது என் புண்டை மட்டும் ஏன் காய்கிறது என்று வருத்தப்பட்டு நொந்து கொண்டு இருந்தாள். அதுவம் ஒரு சில நாட்களில் தங்கள் தோழிகள் முதல் நாள் இரவு எப்படி ஒத்தர்கள் என்று இவள் காது பட பேசுவார்கள். அன்று இரவெல்லாம், வினதாவின் புண்டையை அடக்கவே முடியாது.
வீட்டில் தனி ரூம் கிடையாது. இருந்தாலாவது துணிகளை தூக்கி எரிந்து
விட்டு, எதையோ எடுத்து புண்டைக்குள் குத்தி சுகம் காணாலாம். அதுக்கும் வழி இல்லை. எல்லோரும் தூங்கியபின் விரலை விட்டு மட்டும் குடைந்து கொண்டு காலத்தை தள்ளி கொண்டு இருந்தாள் வினிதா.
