இந்தக் கதை என் 18 வயதில் நடந்தது ஆனால் எனக்கு இப்போது முப்பது வயதாகிறது. என் பெயர் மல்லிகா வயது 30 கல்யாணம் ஆகி பத்து வருடம் ஆகிறது நான் பிறந்தது வளர்ந்தது படித்தது எல்லாம் ஒரு சிறிய கிராமத்தில் தான் அப்பா கூலி வேலை பார்த்து வந்தார் அம்மா வீட்டில் இருந்துக் கொண்டே ஏதாவது கைத் தொழில் செய்து அவர்கள் சிறிது காசு சேமிப்பார்கள் என் அப்பா சம்பாதிப்பது வீட்டு செலவுக்குப் போனாலும் படிப்பு செலவுக்கு அம்மா சம்பாதிக்கும் பணம் தான் கை கொடுத்தது. நான் வீட்டில் ஒரே பிள்ளை என்பதால் மிகவும் செல்லமாக வளர்ந்தேன் அப்பா நான் 5ம் வகுப்பு படித்துக்
கொண்டிருக்கும் போது என் படிப்பை நிறுத்தி விடச் சொன்னார் ஆனால் அம்மா தான் அடம்பிடித்து என்னை படிக்க அனுப்பிக் கொண்டிருந்தார்கள். நான் படிப்பில் படு சுட்டி ஒரு முறை சொன்னால் பார்த்தால் உடனே புரிந்துக் கொள்ளும் பக்குவம் ஆண்டவன் எனக்குக் கொடுத்திருந்தான். அதனால் ஆசிரியர்களும் என் மேல் தனி அக்கறை எடுத்துக் கொள்வார்கள் குறிப்பாக சகுந்தலா மேடமும் கணக்கு வாத்தியார் சுந்தரம் தான். ஒரு முறை கணக்கு சொல்லிக் கொடுத்தால் அடுத்த முறை நானாகவே கணக்கு போட்டு விடுவேன் என்னை சுட்டிக் காட்டி
மற்ற மாணவ்ர்களை எல்லாம் திட்டுவார் அடிப்பார் இதனால் மாணவர்கள் சில பேருக்கு என் மேல் கோபம் அதற்கு நான் என்ன செய்ய முடியும். நான் என்னைப் பற்றியும் கொஞ்சம் சொல்லி விடுகிறேன் நான் பிறந்தது வளர்ந்தது ஏழ்மையான் குடும்பத்தில் இருந்தாலும் வயதுக்கு மீறிய சதை போட்டு எடுப்பாக இருப்பேன். சக மாணவர்களும் ஆசிரியர்களும் என் உடல் செழிப்பை பார்த்து பெரு மூச்சு விடுவார்கள். அதிலும் சுந்தரம் சார் முடிந்தளவுக்கு என் பக்கத்தில் வந்து நின்று கொண்டு தான் பாடமே எடுப்பார். ஒரு தடவை கணக்கு முடிக்க திணறிக் கொண்டிருந்தேன் உடனே என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்துக் கொண்டு அதை சொல்லிக் கொடுப்பதை போல் முலைகளை உரசிக்கொண்டு சொல்லிக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும் போது அவர் வேட்டி மெல்ல மேல் நோக்கி உயர்ந்துக் கொண்டிருந்தது நான் கணக்கில் கவனம் செலுத்தாமல் அவர் வேட்டியையே உற்று நோக்கிக் கொண்டிருந்தேன் பட்டென்று திரும்பியவர்
“என்ன மல்லிகா கணக்கு சொல்லிக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறேன் அதை கவனிக்காமல் வேறு ஏதோ கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறாய்” என்று செல்லமாக என் கன்னத்தில் தட்டி விட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தார். அவர் வேட்டியில் அப்படி என்ன தான் இருந்தது எப்படி அது தானாக மேலே வந்தது என்று ஒரே குழப்ப்த்தில் இருந்தேன் மறுநாள் அவரை பார்த்தவுடன் உடனே எனக்கு நேற்று நடந்த நிகழ்ச்சி தான் ஞாபகத்துக்கு வரும் அன்றிலிருந்து கணக்கு பாடத்தில் கவனம் செலுத்தாமல் அவர் வேட்டியில் என்ன இருந்திருக்கும் என்ற சிந்தனையிலேயெ இருந்தேன். இதனால் அந்த மாதம் நடந்த தேர்வில் சரியான மார்க் எடுக்க வில்லை வீட்டில் அம்மாவுக்கு மிகுந்த வருத்தம் நேரே பள்ளிக்கு வந்து என்ன ஏது
என்று கணக்கு வாத்தியாரிடம் விசாரிக்க ஆரம்பித்து விட்டார்கள். “நல்லா படிக்கும் பொண்ணு தான் எப்படி இப்படி ஆச்சு என்று புரிய வில்லை வேண்டுமென்றால் என்னிடம் டியூஷன் அனுப்புங்களேன்” என்றார் உடனே அம்மா “உங்களுக்கே நல்லாத் தெரியும் நான் இந்த பொண்ணை படிக்க வைக்க எவ்வளவு சிரமப்படுகிறேன் என்று தெரியும் அப்ப்டி இருக்கும் போது நீங்கள் டியுஷன் பீஸ் கேட்டால் நான் எங்கே போவது” என்றாள். உடனே “நல்லா படிக்கும் பொண்ணு பெயிலாகி விடக்கூடாது அதனால் நீங்கள் டியூஷன் பீஸ் தர வேண்டாம் நீங்கள அனுப்பி வைத்தால் மட்டும் போதும்” என்று சொல்லி என்னை நாளையிலிருந்து டியூஷன் வரச் சொன்னார். நானும் சரி என்று தலையாட்டினேன்.மறுநாள் ஸ்கூல்
முடிந்ததும் நேரே வாத்தியார் வீட்டுக்கு போனேன் உள்ளே அவரின் மனைவி தான் இருந்தார்கள் என்னை பார்த்ததும் “என்ன மல்லிகா எப்படி இருக்கே என்று கேட்டு விட்டு என்னை உள்ளே அழைத்துப் போய் அவர் படிக்கும் அறையில் உட்கார வைத்து விட்டு எனக்கு கொஞ்சம் சமையல் வேலை இருக்கு அதை முடித்து விட்டு வருகிரேன் அவர் வரும் வரை கணக்கு புத்தகத்தை எடுத்து வைத்து படித்துக் கொண்டிரு” என்று சொல்லி விட்டு போனார்கள் இவர்களுக்கு எப்படி என் பேர் தெரியும் என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கையில் “உன் பேர் எனக்கெப்படி தெரியும் என்று பார்க்கிறியா வீட்டுக்கு வந்தால் உன் புகழ் தான் பாடிக்கொண்டிருப்பார்” என்று சொல்லி விட்டுப்
