என் பெயர் விமலா. வயது இருபத்தி எட்டாச்சு. இருபத்தி இரண்டு வயதிலே திருமணமாச்சு. நாலு வயசு பையன் இருக்கிறான். அடுத்த வாரம் என் கணவரின் அலுவலகத்தில் ஒரு முக்கியமான பார்டி இருக்கிறது. அந்த பார்டிக்கு நான் மற்றவர்கள் அனைவரின் கவனத்தை கவரும்படி க்ளாமரான உடையில் வரவேண்டும் என்று என் கணவர் விரும்பினார். கல்யாணமானதிலிருந்தே அவர் இப்படித்தான். என்னை சிங்கார அலங்காரத்துடன் வெளியே அழைத்துச் சென்று மற்ற ஆண்களுக்கு முன் பெருமையாக என் இடுப்பில் கை போட்டுக் கொள்வார். எங்களின் ஜோடிப் பொருத்தத்தை பார்த்து மற்றவர்கள் பெருமூச்சு விடுவதில் என் கணவருக்கு அலாதி இன்பம்.
நான் ரொம்ப க்ளாமராக இருப்பேன். என் அங்கங்கள் ஒவ்வொன்றும் தூக்கலாக பார்ப்பவர்கள் ஜொள்ளு விடுமளவிற்கு தாராளமாக இருக்கும். அதுவும் நான் சேலைகட்டினால் மிகவும் செக்ஸியாக இருப்பேன். மாராப்பு விலகி என் பருத்த முலைகள் ஜாக்கெட்டில் முட்டிக் கொண்டு நிற்பதை பார்க்க ஆயிரம் கண்கள் வேண்டும் என்று என் கணவர் கூறுவார். லோ ஹிப்பாகத்தான் சேலையை அணிவேன். அப்போதுதான் என்னுடைய வெண்ணை இடுப்பும், சுழித்த தொப்புளும் அழகாக எடுத்துக் காட்டும். என் கணவரின் இந்தப் பார்டிக்கும் சேலையிலேயே செல்லலாம் என்று முடிவு செய்தேன்.
என் தோழி லலிதாவிடம் சென்று ஆலோசனை கேட்டேன். அவள் ராஜ் டைலர்ஸ் பற்றி கூறினாள். ரவிக்கை தைப்பதில் அவர் ஸ்பெசலிஸ்ட் என்று கூறினாள். ஆண்டிகளுக்கு மத்தியில் ராஜ் டைலர் ரொம்ப பேமஸ் என்றும் கூறினாள் அவள். அப்படி சொல்லி அவள் கண்ணடித்தாள். அவள் எதற்காக அப்படி கண்ணடிக்கிறாள் என்பது அப்போது எனக் தெரியவில்லை. இதுநாள் வரை நான் என் ஜாக்கெட்டை வெளியே தைத்ததில்லை. என் அம்மாவிடம் பழகிய டைலரிங்கை வைத்து வீட்டில் நானே என் ஜாக்கெட்டுகளை தைத்து வந்தேன். முதன் முறையாக வெளியே தைக்க போகிறேன். அந்த ராஜ் டைலரிடமே தைக்க கொடுக்கலாம் என்று முடிவு செய்தேன்.
அன்று மதிய உணவிற்கு பிறகு என் தூக்கத்தை விட்டுவிட்டு ஜாக்கெட் பிட்டை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினேன். அந்த டைலர் கடையை எளிதாக கண்டுபிடித்து விட்டேன் என்றாலும் வெயிலில் நடந்து வந்ததில் வியர்த்து ஊற்றியது. அந்தக்கடையின் கண்ணாடிக்கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்றதுமே சில்லென்று இருந்தது. ஏர் கண்டிசன் செய்யப்பட்ட அந்த அறையின் குளுகுளுப்பு வெயிலுககு ஆறுதலாக இருந்தது. ஒரு பதினெட்டு வயது மதிக்கத்தக்க பையன் என்னை வரவேற்றான்.
“வாங்க மேடம், சோபாவிலே உட்காருங்க. மாமா உள்ளே இருக்கிறார். இப்ப வந்திடுவார்” என்றான்.
நான் அவனை நோக்கி ஸ்நேகமாக புன்னகைத்து விட்டு, அவன் சுட்டிக்காட்டிய சோபாவில் அமர்ந்தேன். முன்புறம் டேபிளின் மேலிருந்த புத்தகங்களை புரட்டினேன். பெமினா, மிஸ் இந்தியா போன்ற பெண்களுக்கான பேசன் புத்தகங்கள் அவை. நான் அவற்றில் ஒன்றை எடுத்து புரட்டிக் கொண்டிருக்கும் போது “வாங்க மேடம். வணக்கம்” என்ற குரல் கேட்டு நிமிர்ந்தேன். ஸ்மார்டான ஒரு முப்பது வயது நபர் புன்னகையுடன் நின்றிருந்தார். நான் எழுந்து கொண்டேன், அவர் கூறினார்,
“மேடம நான் ராஜ். உங்களுக்கு என்ன தைக்க வேண்டும் ? சுடிதாரா அல்லது மிடி….?” என்றார்.
“எனக்கு ப்ளவுஸ் தைக்கனும். முக்கியமான பங்சனுக்கு போட்டுக்கிட்டு போகனும். அதனாலே லேட்டஸ்ட் டிசைனா தைக்க வேண்டும்” என்றேன்.
அவர் என்னை தலைமுதல் கால்வரை ஏறிட்டு பார்த்தார். பிறகு கூறினார் “மேடம் நான் தைத்து கொடுக்கற ப்ளவுசை மட்டும் போட்டு பாருங்க சூப்பரா இருக்கும். அழகியான உங்களை தேவதையா மாத்திடும்” என்றார். அவர் இப்படி சொன்னதில் நான் வாய்விட்டு சிரித்து விட்டேன்.
