நாற்பதை தாண்டிய மத்யதர வர்க்கத்தை சார்ந்தவள் தான் சுகுணா. எல்லா வசதிகளும் அவளுக்கு கிடைத்தன என்று சொல்ல முடியாவிட்டாலும், எந்த வசதிக்கும் குறை இல்லாத வாழ்க்கை.
சொந்த வீடு. கழ்டபடாத வாழ்கை. தேவைக்கு குறைவில்லா பண புழக்கம். ஆனாலும் எத்தனை இருந்து என்ன. அந்த சுகம் – அதுதான் ஒள் சுகம் – குறைவில்லாமல் கிடைக்க வில்லையே. பாவம் என்ன பண்ணுவாள். கிடைத்ததை அனுபவிப்பாள். போதவில்லை என்றாள் தேடி போவாள். அவளுக்கு வாய்த்தவன் நல்லவன். ஆனால் கையாலாகாதவன் – சரியாக சொல்ல வேண்டுமானால் பூளால் ஆகாதவன். ஆமாம். அவன் ஒப்பான் சராசரி மனிதனை போல். ஆனால் சுகுணாவுக்கோ ஒரு அடி பூள் ஒரு நாளைக்கு குறைந்தது மூனு அல்லது நாலு முறை புண்டையில் டரில் போட வேண்டும். அவள் கணவனின் பூள் என்ன இரும்பா என்ன? சுகுணா வேண்டியதை நிரைவேற்ற . தசை, தோல் நரம்பினால் ஆனது தானே. அதுனால் அதிக பக்ஷம் ரெண்டு முறை ஒப்பான். அதுவும் ரெண்டாவது முறை சுமாராகத்தான் ஒப்பான். ஒவ்வொருவனுக்கும் பூள் அமைவது கடவுள் செயல். பாவம் இந்த விசயத்தில் கடவுள் சுகுணா பக்கம் இல்லை. கிடைத்ததை கொண்டு சந்தோசபடுவதே மேல் நல்லது. சுகுணாவுக்கு இது புரியும். பாவம் ஒரு அடி ஆழத்துக்கு மேல் இருக்கும் கரை காணாத அந்த கூதிக்கு தெரியுமா. பகாசுரன் என்ற அரக்கன் எவ்வளவு சாப்பிட்டாலும் போறாது என்று சொல்லுவதை போல, எத்தனை தடவை எத்தனை விதமான பூளால் குத்து வாங்கினாலும், போறாது போறாது என்று சதா சர்வகாலமும் பேயாக பறக்கும் அவள் புண்டை.
