(அக்காளைக் கன்னி கழித்த ஒரு தம்பியின் கதை!) எழுத்து வடிவம்: கோபி
இந்த ஜாதகம், ஜோசியம் போன்றவைகளால் அவ்வப்போது பாதிக்கப்படுவோரைப் பற்றி ஒரு ஆள்கணக்கு எடுத்தால், அரசாங்கமே அதிர்ந்து போய் விடும். அப்படி பாதிக்கப்பட்டவர்களில் ஜானா என்று எல்லோராலும் அழைக்கப்படும் ஜானகியும் ஒருத்தி. அவள் பிறந்தது பூராட நட்சத்திரத்தில் – ‘பூராடம் கழுத்தில் நூலாடாது’ என்பார்களே. அப்புறம் அவளைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கொண்டு அகாலமாக சாக எந்த ஆணுக்குத் துணிச்சல் வரும்?
இப்போது அவளுக்கு வயது 33. இனி தனது வாழ்க்கையில் திருமணம் என்பதற்கு வாய்ப்பேயில்லை என்பதை அவள் நன்கு பு¡¢ந்து கொண்டிருந்தாள். மிச்சம் மீதியிருந்த அவளது வாழ்க்கையையாவது Gற்சாகமாகக் கழித்து விட வேண்டும் என்ற குறிக்கோளோடு அவள் சின்ன சின்ன சில்லறை சந்தோஷங்களில் தனது துக்கத்தையும் ஏமாற்றத்தையும் மறக்கடிக்க முயன்று கொண்டிருந்தாள். கடவுள் புண்ணியத்தில் அவளது குடும்பத்தில் பணத்துக்கும் வசதிகளுக்கும் பஞ்சமில்லை. தினம் ஒரு சினிமா, குமுதம், விகடன், கல்கி என்று அவள் யதார்த்தங்களை கற்பனையில் கலைத்துக்கொண்டிருந்தாள். என்ன தான் மனதை ஒரு நிலைப் படுத்தி கட்டுப்பாட்டோடு வாழ வேண்டுமென்று அவள் நினைத்திருந்தாலும், இத்தனை வயதாகியும் கன்னி கழியாத ஒரு பெண்ணுக்கு இயல்பாகவே ஏற்படும் Gணர்ச்சிக் கிளறல்கள் அவளுக்கும் அவ்வப்போது Gண்டாகிக்கொண்டுதானிருந்தது. ஆனால், ஊ¡¢லேயே இருந்த பொ¢ய குடும்பங்களில் ஒன்றில் பிறந்தவளென்பதால், சில எல்லைகளைத் தாண்டுகிற துணிச்சல் அவளுக்கு இருக்கவில்லை. அவள் வெளியே பொய் வரும்போதெல்லாம் பல ஆடவர்கள் அவளைக் கண்கொட்டாமல் பார்க்குமளவுக்கு அவள் Nரளவு அழகாகவே இருந்தாள். இருந்தாலும், அவர்களில் எவா¢டமிருந்தும் இது வரை தான் அனுபவித்திராத ‘அந்த’ சுகத்தைப் பெற்றுக்கொள்ள அவள் தயாராக இருக்கவில்லை. காரணம், அந்த சிறிய ஊ¡¢ல் இது போன்ற விஷயங்களை அதிக நாள் ரகசியமாகப் பொத்தி வைத்துக் காப்பாற்றுவதென்பது நடக்காத கா¡¢யம். எனவே, அவளுக்கு இருந்தது ஒரே ஒரு வழி மட்டுமே; நேரமும் சந்தர்ப்பமும் கிடைக்கும்போதெல்லாம் தனக்குத் தானே இன்பத்தை வழங்கிக்கொள்வது என்பதே அது!
தனது வாழ்க்கை இப்படியே ஆண்வாசனையே இல்லாமல் முடிந்து விடப்போகிறது என்று அவள் எண்ணத் தொடங்கியிருந்த அந்த சமயத்தில் தான் அவளுக்கு ஒரு கொழுகொம்பு கிடைத்தது – கண்ணனின் வடிவில்! கண்ணன், ஜானாவின் ஒரே தம்பி. என்னதான் நடந்தாலும் சா¢; எத்தனை வருடங்கள் ஆனாலும் சா¢; அக்காவுக்குத் திருமணம் ஆகாமல் தான் திருமணம் செய்து கொள்ளப்போவதில்லை என்பதில் அவன் மிகவும் Gறுதியாக இருந்தான். சொல்லப்போனால், கண்ணன் ஜானாவை விடவும் கொஞ்சம் கூடுதல் நிறம். அவன் பொ¢தாக Gடல்பயிற்சி என்று ஏதும் செய்பவனில்லையென்றாலும், அவனது Gடல் சற்று கட்டுக்கோப்பாகவே இருந்தது. கண்ணனுக்கும் பக்கத்துத் தெருவை சேர்ந்த மாலாவுக்கும் பல வருடங்களாகவே காதல் இருந்து வந்தது.மாலாவின் வீட்டில் கண்ணன் வீட்டை விட வசதி சற்றே அதிகம். மேலும், ஜானாவின் கல்யாணத்துக்குப் பிறகே, தான் மாலாவைக் கல்யாணம் செய்து கொள்வது என்று கண்ணன் முடிவெடுத்திருந்தபடியால், அவர்களின் காதல் வருடக்கணக்காக ‘ஜவ்வு’ போல இழுத்துக்கொண்டேயிருந்தது. முடிவில், மாலாவின் பெற்றோர்கள் பொறுமையிழந்து இதற்கு மேலும் காத்திருக்க விரும்பாமல், அவளை இன்னொருவனுக்குத் திருமணம் ஜானகியும் அவள் தம்பியும்!
(அக்காளைக் கன்னி கழித்த ஒரு தம்பியின் கதை!) எழுத்து வடிவம்: கோபி செய்து கொடுத்தனர். கண்ணன்-மாலாவின் காதல் கதை பெரும்பாலான காதல் கதைகளைப்போலவே தோல்வியில் முடிந்தது. “என்னாலே தானே Gன்னோட காதல் தோல்விலே முடிஞ்சிருச்சு?” என்று ஜானா கண்ணீர் மல்க தனது அன்புத்தம்பியிடம் கேட்டாள். “சேச்சே! நீ ஏன் இப்படியெல்லாம் நினைக்கிறே? கல்யாண விஷயத்திலே யார் யாருக்கு என்ன எழுதியிருக்கோ அது தான் நடக்கும். இதுக்காக நீ Gன் மனசைப் போட்டு குழப்பிக்காதே!” என்று அவளுக்கு கண்ணன் ஆறுதல் கூறினான். தமக்கையின் மனம் நோகக்கூடாதென்பதற்க்காக அவன் இப்படியொரு சமாதானம் சொன்னாலும், அவனால் தனது காதல் தோல்வியை அவ்வளவு சுலபமாக மறக்க முடியவில்லை. N¡¢ரு பலவீனமான கணங்களில் அவனுக்குத் தற்கொலை செய்து கொள்ள வேண்டுமென்று கூடத் தோன்றியது. ஆனால், அப்படி அவன் ஏதாவது விபா£தமாக செய்தால், அவன் குடும்பம் நிலை குலைந்து விடும் என்பதோடு, ஜானாவுக்கு இந்த ஜென்மத்தில் கல்யாணம் நடக்காது என்பதையும் பு¡¢ந்து கொண்டவன் அந்த முட்டாள்தனமான முடிவைக் கைவிட்டான். ஆசைக்கு ஒரு பெண்ணையும், ஆஸ்திக்கொரு பிள்ளையையும் பெற்று, அவர்கள் இருவரது வாழ்க்கையையுமே இப்படி இருளடைந்து விட்டதை எண்ணி, அவர்களின் பெற்றோர்கள் மனமுடைந்து போயினர். நிம்மதி தேடியும், குழந்தைகளின் பிரகாசமான எதிர்காலத்தை வேண்டியும், அவர்கள் அடிக்கடி தீர்த்தயாத்திரை போயினர். அப்படி ஒரு முறை அவர்கள் இருவரும் திருமணஞ்சோ¢ போயிருந்த சமயத்தில் தான் அந்த சம்பவம் நடந்தது.அதன் பிறகு கண்ணன்-ஜானா இருவா¢ன் Gறவிலும் ஒரு புதிய மாற்றம் ஏற்பட்டது.
ஒரு வெள்ளிக்கிழமை அதிகாலை நேரம். ஜானா சீக்கிரமே எழுந்து வாசலில் கோலம்போட்டு முடித்து, அடுக்களைக்குள் சென்று பாலைக் காய்ச்சி, சூடாக ஒரு கோப்பை காப்பி போட்டுத் தானும் அருந்தி விட்டு, இன்னொரு கோப்பையைத் தம்பி கண்ணனுக்காக எடுத்துக்கொண்டு அவனது அறையை நோக்கி சென்றாள். வழக்கமாக ஐந்து மணிக்கெல்லாம் எழுந்து விடும் கண்ணன் அன்று இன்னும் தூங்கிக்கொண்டிருந்தான். அந்த அரை இருட்டிலும் அவளால் கண்ணனின் முகத்தை Nரளவு பார்க்க முடிந்தது. ஒரு வாரத்துக்கும் மேலாக ஷவரம் கூட செய்யாமல் அவன் முகம் களையிழந்து காணப்பட்டது. தன் ஒருத்தியால் எத்தனை பேருக்கு எவ்வளவு சிரமங்கள் என்று எண்ணிப் பெருமூச்சு விட்டபடியே அவள் திரும்பிப் போக முயன்றபோது அவள் கண்களில், கண்ணனின் தலையணைக்குக் கீழே ஒரு சில புத்தகங்கள் தென்பட்டன.அவன் சற்றே புறண்டு படுத்திருந்தபடியால், அவளால் அந்தப் புத்தகங்களை எளிதில் எடுக்க முடிந்தது. அந்த மெல்லிய வெளிச்சத்திலும் அந்தப் புத்தகங்களின் தலைப்பை அவளால் படிக்க முடிந்தது. ‘சா¢தாவின் சரச லீலைகள், அந்தப்புரத்து ஆசிரமம்’ என்று எல்லாமே சரச சல்லாபங்களைப் பற்றிய கதைப்புத்தகங்களாகவே இருந்தன. ஒரு கணம் கண்ணனைப் போன்ற ஒரு நல்ல பிள்ளை இது போன்ற புத்தகங்களைப் படிக்கிறானா என்று அவள் அதிர்ச்சியடைந்தாலும், அந்தப் புத்தகங்களின் தலைப்புக்களைப் படித்ததுமே தனக்குள் ஒரு விதமான கிளர்ச்சி தோன்றியதையும் அவள் Gணர்ந்தாள். ஜானகியும் அவள் தம்பியும்!
